ورزش‌های متقاطع و استرس اکسیداتیو 

بسکتبال و فوتبال مثال‌هایی از ورزش هایی هستند که به انقباض‌های عضلانی پی‌درپی وابسته هستند. در بسکتبال، پریدن و دویدن به مدت بیش از 45 دقیقه، می‌تواند به استرس اکسیداتیو منجر شود. بازیکنان فوتبال ممکن است در طول 90 دقیقه مسابقه، مسافت 10 مایل را طی کنند. دویدن سریع، ضربه زدن و پریدن، به نیرو و قدرت زیادی نیاز دارد. در مطالعه زک زسنیاک و همکارانش (1998) شاخص‌های استرس اکسیداتیو در بازیکنان حرفه‌ای بسکتبال پس از انجام تست تردمیل اندازه‌گیری شد. نتایج مطالعه مذکور نشان دهنده افزایش میزان TBARS و کاهش گلوتاتیون پس از انجام تست تردمیل بود. بنابراین بازیکنان حرفه‌ای بسکتبال که تا حد درماندگی می‌دوند، دچار استرس اکسیداتیو می‌شوند. اسشودر و همکارانش (2001) بازیکنان حرفه‌ای بسکتبال را قبل و پس از مکمل یاری مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که آنتی‌اکسیدان‌ها موجب افزایش دفاع درون‌زا می‌شوند. همچنین آنتی‌اکسیدان‌ها کاهش اکسیداسیون لیپیدی را باعث می‌شوند که با اندازه‌گیری میزان LH در 24 ساعت پس از ورزش بسکتبال قابل تشخیص است.

صفحه 52/ استرس اکسیداتیو، ورزش و سالمندی/ هلاین ام. السیو، آن ای. هگرمن/ مترجمان: مجید حسن قمی، آسیه محمدزاده، احمد ساعدی و کیوان الچیان انتشارات تیمورزاده و نشر طبیب/ چاپ اول/ سال 1391/ 112 صفحه/ 3950 تومان