ممنوعیت غیبت

غیبت، از دیگر طرف مرتبط با حریم خصوصی افراد می‌باشد که در نگاه اسلام امری ممنوع اعلام گردیده و این ممنوعیت حاکی از حمایت اسلام از تمامیت حریم افراد می‌باشد. اشخاص غالباً از نقل عیوب و مطالب پوشیده و پنهان خود ناراحت و رنجیده خاطر می‌گردند. شخص غیبت‌کننده بنا به اغراض خود عملاً با بیان مطالب مستور از دیگران سخنی را مطرح می‌نماید. مطالب پوشیده و پنهان معمولاً امور شخصی است که ورود به قلمرو آن به ملازم با نقض حریم خصوصی افراد است. بر این اساس منع و یا پرهیز از نقل مطالب مربوط به دیگران به نوعی ممانعت و یا امتناع از ورود به قلمرو حریم خصوصی دیگران است. غیبت از پاره‌ای جهات با تجسّس مشابهت دارد. معمولاً شخصی که تجسس می‌نماید اقدام به نقل دستاورد و مطالب به دست آمده برای دیگران می‌نماید، که این عمل غیبت است. ولی ممکن است هر یک به تنهایی انجام گردد. مثلاً فقط تجسّس و عیب‌جویی نماید و یا آنکه بدون تجسس مطالبی که از دیگران شنیده را نقل نماید، که در این حالت مرتکب غیبت گردیده است.

صفحه 100/ تجسس/ محمد حسن حائری، نصرالله شاملی، احسان علی‌اکبری بابوکانی/ انتشارات دانشگاه امام صادق(ع)/ چاپ اول/ سال 1391/ 284 صفحه/ 8000 تومان