5
حقوق‌مداري در زندان‌هاي قاجار
توجه به حقوق زندانيان و حذف كيفرهاي بي‌رحمانه را بايد در انديشه‌ها و فرمان‌هاي اميركبير جستجو كرد. وي در سال 1266 ه.ش فرماني صادر كرد كه به موجب آن رسم شكنجه كردن مجرمان و بزهكاران ممنوع اعلام شد، ولي پس از عزل وي اين اصلاحات دوام چنداني نداشت. در اواخر دوران قاجار با توجه به مسافرت ايرانيان به خارج از كشور و ورود كالا و فناوري غرب به ايران و مسافرت‌هاي متعدد سياحان خارجي، باب مراوده بين ايران و كشورهاي اروپايي باز شد. در مسافرت‌هايي كه ناصرالدين‌شاه به فرنگ كرده بود، او و اطرافيانش تحت تاثير پليس غرب قرار گرفته بودند و چون ضرورت‌هاي حياتي زمانه براي تحولات اجتماعي در ايران نيز كاملاً آماده بود، به همين علت و براي سر و سامان دادن به وضعيت نيروي پليس در ايران، از طريق حكومت وقت ايران يك مستشار و يك افسر ايتاليايي به نام كنت دو مونت فورت را كه در اتريش اقامت داشت، براي سر و سامان دادن به وضعيت نظميه به ايران دعوت كردند. كنت دو مونت فورت پس از ورود به تهران، مشغول به كار شد و براي نخستين بار نظامنامه و مقرراتي را براي تشكيل پليس ايران وضع كرد. در زمان او اداره پليس، وظايف شهرداري و همچنين كار دادگاه‌ها، گران‌فروشي و احتكار و نظاير آن را به عهده داشت. كنت روز شانزدهم ذي‌القعده 1295 ه.ق اولين تابلوي پليس را در ابتداي خيابان الماسيه تهران، كه بعدها باب‌همايون نام گرفت، بر سردرب عمارت پليس نصب كرد كه در آن زمان نوشته تابلو عبارت بود از: ادارۀ جليلۀ پليس دارالخلافه و احتساب و از عبارت تابلو چنين مفهوم مي‌شود كه در ابتداي امر، پليس و شهرداري در يك جا متمركز بودند.
صفحه 43 / تاريخ زندان در عصر قاجار و پهلوي / تاليف ناصر ربيعي، احمد راهرو خواجه / انتشارات ققنوس / چاپ 1390 / 262 صفحه / 7500 تومان
شنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما