به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) به نقل از آسوشيتدپرس، دلاني «طعم عسل» را در هيجده سالگي نوشت و چندي نگذشت كه نمايش در لندن و نيويورك به روي صحنه آمد. اين فيلم كه روايتگر ماجراي برخورد كوتاه زني جوان و ملواني سياه پوست است در زمان خود يعني دهه شصت با انتقادات بسياري مواجه شد. بسياري از منتقدان آن را دنباله‌روي نهضت «رئاليسم آشپزخانه» دهه‌هاي پنجاه و شصت و نمايش‌دهنده واقعيت‌هاي زندگي طبقه كارگر دانسته‌اند. 

در سال 1961 اقتباس سينمايي «طعم عسل» با مشاركت دلاني و كارگرداني توني ريچاردسون ساخته شد كه توانست جايزه بفتا براي بهترين فيلمنامه آن سال را از آن خود كند.

دلاني با تئاتري كه زندگي «امن و راحت و مهذب آدم‌ها و محيط‌هاي زيبا را تصوير كند» مخالف بود و درعوض مي‌خواست زندگي را آن‌طور كه مردم عادي تجربه مي‌كنند به نمايش بگذارد. دلاني مي‌گويد: «هيچ‌كس در نمايش‌ من افسرده نيست. اين آدم‌ها مثل اكثر مردم هرچه بر ايشان واقع ‌شود مي‌پذيرند و سعي مي‌كنند گشاده‌رو بمانند.» 

فضاي غالب آثار نخستين اين نمايشنامه‌نويس بيشتر در زادگاه او «سالفورد» جريان دارد كه ناحيه‌اي صنعتي در حاشيه منچستر است. 

از ديگر آثار نمايشي دلاني مي‌توان به «شير عاشق» (1960)، «اتوبوس سفيد» (1966) و «زندگي روستايي» (2004) اشاره كرد. 

«شيلا دلاني» ديروز (21 نوامبر 2011)  چند روز پيش از هفتاد و دومين روز تولد خود بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت. از اين نويسنده تاكنون اثري به فارسي برگردانده نشده است.