امامي در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، با اشاره به اين كه اين روزها با علاقه‌مندي به مسايل اجتماعي مهاجران ايراني، ترجمه تاليفات اين ايرانيان كوچنده را دنبال مي‌كند، عنوان كرد: مهاجرت‌هاي اين‌چنيني، پديده تازه‌اي در ايران محسوب مي‌شوند و مردم سرزمين ما به دليل پيشينه و ثبات تاريخي خود، بيش از ديگران با دشواري‌هايي در اين راه مواجه مي‌شوند.

 وي با اشاره به اين كه ترجمه مجموعه آثار برتر تاليفات مهاجران ايراني در حوزه اجتماعي و ادبيات را ادامه خواهد داد، گفت: تصميم دارم در آينده مجموعه اشعاري را ترجمه كنم كه اين مهاجران به زبان مادري خود يا زبان كشورهايي كه به آنجا مهاجرت كرده‌اند و آثارشان تاثيرگذار هم بوده است، سروده‌اند.

امامي درباره دليل علاقه‌مندي به ترجمه آثار اجتماعي و تاليفات ايرانيان مهاجر به كشورهاي ديگر اظهار كرد: همچنان كه از متن اين كتاب‌ها بر مي‌آيد، ايرانياني كه در كشورهاي ديگر زندگي مي‌كنند، دل و ديده به خاك پاك ايران دارند و ريشه داشتن در سرزمين پدري و برخورداري از شاخ و برگ گسترده در سراسر جهان، از ويژگي‌هاي اين افراد است. از اين رو، با مطالعه ترجمه اين آثار، ايرانيان مي‌توانند دريابند كه اين افراد با وجود گذشت سال‌هاي طولاني از اين جدايي، چگونه به ميهنشان مي‌نگرند و مهر به زادگاهشان را هرگز از ياد نبرده‌اند.

نويسنده كتاب «آی ابراهیم» كه تجربه سال‌ها زندگي خارج از ايران را داشته است، درباره اين موضوع كه «به واسطه افزايش ميل به مهاجرت در نسل جوان و روياهايي كه از آن سوي آب‌ها دارند، مطالعه اين آثار تا چه حد اين افراد را با تصوير واقعي زندگي در كشورهاي ديگر آشنا مي‌كند؟» گفت: ايرانياني كه اكنون به كشورهاي ديگر مهاجرت مي‌كنند، با مطالعه اين آثار مي‌توانند دريابند كه هم‌ميهنان‌شان چه تجربه‌هايي از زندگي در غرب و ساير كشورها داشته‌اند.

وي افزود: نخستين نسل ايرانيان كه در آغاز سه دهه اخير به كشورهاي ديگر كوچيدند، به سختي با شرايط تازه هماهنگ شدند، اما نسل دوم(فرزندان اين افراد) به دليل پيشينه تاريخي سرزمين زادگاهشان توانستند بدون آن كه ريشه‌هاي تاريخي، فرهنگي و اجتماعي زادگاهشان را از ياد ببرند، با ميهن دومشان(كشوري كه اكنون در آن زندگي مي‌كنند) تطابق يابند و همراه شوند.

مترجم كتاب «گفت‌وگوهای اوریانا فالاچی» درباره بزرگترين مساله آزاردهنده ايرانيان مهاجر اظهار كرد: همچنان كه در خلال متن آثار حوزه اجتماعي و ادبيات مهاجرت مشهود است، بيماري‌هاي اجتماعي و روحي كه بزرگترين آنها «غم غربت» شناخته مي‌شود، از جمله مسايل آزاردهنده مهاجرت‌اند. اين گروه از ايرانيان در سرزمين‌هايي بيگانه با زبان، سنت و مذهب ما زندگي مي‌كنند و از اين رو، دل در جايي و ديده در جاي ديگري دارند.

به گفته امامي، اين مسايل براي مهاجران ساير كشورها كمتر رخ مي‌دهد، چرا كه اغلب مردم سرزمين‌هاي ديگر پيشينه و تاريخ مردم ايران را ندارند. مهاجرت، پديده تازه‌اي در ميان ايرانيان است و با اين وجود تعداد زيادي از اين ايرانيان با تلاش فراوان در زمينه‌هاي مختلف اجتماعي، فرهنگي و هنري در سرزمين‌هاي ميزبان درخشيده‌اند و نام ميهن‌شان را زنده كرده‌اند. آنها همواره با برپايي مراسمي مانند جشن نوروز مي‌كوشند آيين‌هاي ايراني را در ميان خود زنده نگه‌دارند و به واسطه چنين سرورهايي گردهم مي‌آيند.

وي تداوم مسير ترجمه آثار ايرانيان مهاجر را دليلي براي آگاهي ساير ايرانيان از فعاليت‌هاي ايرانيان خارج از كشور ياد كرد و گفت: از اين طريق مهاجران ايراني ساير كشورها نيز درمي‌يابند كه هم‌ميهنان‌شان همواره به ياد آنهايند و با مهر به زادگاهشان زندگي مي‌كنند.

امامي در پايان با اشاره به اين كه چاپ دوم كتاب «لبخند بي‌لهجه» اثر فيروزه جزايري(دوما) كه وي ترجمه آن را انجام داده بود، به تازگي از سوي انتشارات هرمس منتشر شده است، يادآور شد: از مجموعه آثار ترجمه‌اي ادبيات مهاجرت كتاب‌ «مرد كوچولو»ي من به چاپ رسيده و كتاب «بامزه در فارسي» نيز به تازگي مجوز نشر خود را اخذ كرده است و به زودي از سوي نشر هرمس منتشر خواهد شد.