به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از خبرگزاری آلمان، حدود 20 درصد از تمامي کتاب‌های «لوریوت» که سال جاری وارد بازار کتاب شدند ، تنها در فاصله زمانی 22 تا 27 آگوست (31 مرداد تا 5 شهریور) به فروش رسیده است.
 
«لوریوت» 87 ساله در تاریخ 22 آگوست (31 مرداد) در خانه‌اش در «استارنبرگر زه» درگذشت و در برلین به خاک سپرده شد. خبر مرگ او آلمان را تکان داد و ادای احترام سیاستمداران و دیگر چهره های این کشور را به دنبال داشت.
 
طبق اعلام «مدیا کنترل» محبوبترین کتاب این نویسنده در میان مردم کتاب «آقایان و خانم‌های خیلی محترم» است که به مناسبت هفتادمین سال تولد وی منتشر شده بود. پس از این کتاب مجموعه داستان‌های کوتاه «صحنه هایی از یک زندگی مشترک» و گزیده‌ای از کتاب «انسان‌ها، حیوان‌ها، بلاهای طبیعی» دیگر آثار اين نويسنده است كه با استقبال روبه‌رو شده‌اند. 

اين در حالي است كه ديرور (2 سپتامبر-11 شهریور) و دو هفته پس از درگذشت این نویسنده و کمدین بزرگ، نخستین کتاب زندگینامه وی به قلم «دیتر لوبن برت» روزنامه‌نگار و از بزرگترین طرفداران احتمالی «لوریوت» منتشر و روانه بازار ‌شد. این کتاب قرار است یک سفر زمان در زندگی و آثار «ویکو فون بولوس» و روایتگر این مطلب باشد که چگونه «ویکو فون بولو» مبدل به شخصیتی به نام «لوریوت» شد. 

این کتاب با بخش کودکی و اوایل دوران جوانی آغاز می‌شود و با دوران بازنشستگی بدون استراحت او خاتمه می‌یابد. در این میان نگاهی به تاریخچه خانوادگی خانواده معروف «فون بولو»، پرنده ای به نام پری شاهرخی مربوط به نشان خانوادگی «فون بولو»، ترجمه به زبان فرانسه و«لوریوت» به عنوان یک نام هنری نیز وجود دارد. 

«لوبن برت» ماه ها برای نگارش این زندگینامه تحقیق کرده و با علاقه به نگارش جزییات آن پرداخته است. او همچنین به جمع آوری مطالبی که در مصاحبه‌ها، گزارش های خبری و پایان نامه ها در مورد «لوریوت نوشته شده پرداخته است. از اینرو این زندگینامه یک کتاب مرجع مشروح در مورد زندگی «ویکو فون بولو» به عنوان مطالعه تعجب برانگیز و تاثیرگذار یک شخصیت طنزپرداز است. 

«لوبن برت» بیش از هرچیز به جمع آوری داده ها و واقعیت ها پرداخته است و حتي توضیح می‌دهد که چرا نخستین پیراهن دوران کودکی «لوریوت» در دوران تورم 480 میلیارد مارک می‌ارزد. همچنین یک شاهد می‌گوید : «لوریوت در سن هفت سالگی به خاطر رفتار خوب و موفقیت هایش بسیار جلب توجه می کرد». «لوریوت» خودش از دوران مدرسه اش اینگونه نقل می کند : من در ریاضی و زبان یونانی چندان تعریفی نداشتم ولی در رشته‌های زبان آلمان، طراحی و تربیت بدنی بسیار مبتکر بودم. 

نویسنده این کتاب اجازه داده تا «لوریوت» مدام سخن بگوید و به روایت خاطرات مختلف زندگی‌اش بپردازد. وی جنگ‌ها و دوران پس از جنگ را دنبال کرده که طی آن «ویکو فون بولو» پس از بازگشت از جبهه شرق به جبران امتحان‌هاي دوره متوسطه‌اش در منطقه «نیدرزاکسن» پرداخت و در نهایت در مدرسه هنر هامبورگ پذیرفته شد. آن گونه که «لوریوت» از آن دوران به یاد می آورد ، یکی از معلم هایش پیش‌بینی کرده بود که با قلم مو و به مدد طراحی می‌توان پول زیادی کسب کرد. 

نويسنده اين كتاب به توصیف نقاط مهم زندگی حرفه ای «لوریوت» می‌پردازد و از «لوریوت» و «اولن هامان» همکار او به عنوان موفق‌ترین ترین زوج‌های کمدی در تاریخ تلویزیون آلمان نام می‌برد. او آثار «لوریوت» را اینگونه تجليل می‌كند: «طنز او یک طنز مودبانه دارای مرز و فعالیت او مطلوب و دلپسند است و آزاردهنده نیست. » 

در پایان این کتاب از جوایز بسیار زیادی که «لوریوت» کسب کرده سخن به میان آورده شده و اینگونه از وی نقل قول می‌شود: «شواهد گویای این واقعیت است که من دیگر جوان نیستم، پس زمان دریافت جوایز نزدیک‌تر می‌شود.»