به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، نشست رونمايي كتاب "تئاتر ايران در گذر زمان 2 " (1342 تا 1357) نوشته كاظم شهبازي و اعظم كيان افراز و "تئاتر ايران در گذر زمان 3 كارگاه نمايش" (1357-1348) اثر ستاره خرم زاده عصر روز گذشته (5 مرداد ماه) با حضور جمعي از هنرمندان تئاتر در سراي اهل قلم رونمايي شد. 

در ابتداي اين برنامه «شهرام زرگر» مترجم و نويسنده كه در اين نشست به عنوان مجري حضور داشت پس از اداي احترام به روح اكبر رادي، اسماعيل داورفر و خسرو شكيبايي متني را از طرف "اعظم كيان افراز" مدير انتشارات افراز با اين مضمون خواند: پس از چاپ پژوهش دو ساله درباره زندگي تئاتري عزت‌الله انتظامي در سال 83 حوزه اصلي فعاليت انتشارات را متوجه هنر تئاتر و ادبيات نمايشي كردم.

اتفاق مهمي كه در اين مسير افتاد، دريافت دو پايان‌نامه پژوهشي درباره فعاليت‌هاي تئاتري، از 15 خرداد 1342 تا پيروزي انقلاب اسلامي 22 بهمن 1357 ، از كاظم شهبازي و كارگاه نمايش از آغاز تا پايان (1357-1348) از ستاره خرم زاده به دفتر انتشارات بود. اين دو پايانامه نه تنها از حيث آثاري كم نظير بودند، بلكه پژوهشي كه در فرآيند نگارش آنها صورت گرفت، اتفاقي نادر و سرنوشت ساز در تئاتر ايران محسوب مي‌شود.

انتشار اين آثار آغازگر راهي شده كه به جمع آوري تاريخ پراكنده و شفاهي ايران در قالب مجموعه تئاتر ايران در گذر زمان مي‌پردازد و تا رسيدن به دايره المعارف تئاتر ايران ادامه خواهد يافت.

از آنجايي كه زمان طولاني از نگارش پايان‌نامه كتاب تئاتر ايران در گذر زمان 2 مي‌گذشت، اين اثر را در مدت يكسال بازخواني و به روز كردم، در مورد كتاب «تئاتر ايران در گذر زمان 3 » هم ويرايش نهايي اثر را انجام  دادم. 

در ادامه اين نشست «داريوش اسدزاده» بازيگر پيشكسوت تئاتر و تلويزيون به ذكر خاطرات خود از كارگاه نمايش پرداخت و افزود: تصميم دارم زندگينامه و خاطراتم را در عرصه هنر تئاتر به رشته تحرير درآورم. 

«اسماعيل خلج» بازيگر پيشكسوت تئاتر نيز با ابراز خوشحالي از حضور اهالي تئاتر در اين نشست گفت: چاپ اين دو اثر مي‌تواند راهگشاي دانشجويان تئاتر باشد تا چهره‌هاي نمايشي را بهتر بشناسند و خود پيگير فعاليت و تجربيات اعضاي كارگاه نمايش باشند. 

در ادامه« فرهاد ناظرزاده كرماني» مترجم و نويسنده نيز با قدرداني از تلاش‌هاي ستاره خرم زاده، كاظم شهبازي و انتشارات افراز خاطر نشان كرد: آشنايي با تاريخ تئاتر بسيار ارزنده است و جامعه امروز نياز به پژوهش‌هاي مرجع شناختي دارد. ارزش اين دو كتاب نيز در آينده بيشتر شناخته مي‌شود. 

وي همچنين به بحث آموزش در هنر نمايش و تئاتر دانشگاهي پرداخت و بيان كرد: تئاتر دانشگاهي نياز به آموزش، پژوهش، پرورش و همايش دارد و اگر پژوهش از تئاتر دانشگاهي جدا شود چيزي از آن نمي‌ماند. 

در ادامه «قطب الدين صادقي» كارگردان و نويسنده نيز با بيان اين كه به كارگاه نمايش بسيار ظلم شده و حقيقت اين كارگاه هيچ‌گاه عنوان نشده، گفت: تمام نمايش‌هاي كارگاه نمايش درجه يك نبود اما روش‌ها و تكنيك‌هاي نمايش‌هاي آن دوره هنوز درخور توجه است. 

«هوشنگ توكلي» بازيگر و گاركردان تلويزيون نيز كارگاه نمايش را ضرورت تاريخي دانست و افزود: حقايق درباره كارگاه نمايش پنهان مانده در حالي كه اين مكان كه محل خودآزمايي و تجربه بود، تاثير بسياري در سرنوشت تئاتر ايران داشت. 

پرويز پورحسيني، محمد صالح علا، كاووس بالازاده، فرخ صوفي، شهناز صاحبي و اردستاني از ديگر هنرمنداني بودند كه در اين نشست درباره كارگاه نمايش صحبت كردند. 

محمد ساربان، محمد اسكندري، كاظم هژيرآزاد، اردشير صالح پور، شكرخدا گودرزي، حميد مظفري، محمد ژيان، اسماعيل پوررضا، فرزاد معافي، حميدرضا ري شهري، فريده سپاه منصور، رضا آشفته، محمود صباحي، آندارنيك خچوميان، محمد يعقوبي، بهزاد صديقي، منوچهر خاكسار هرسيني و ياراحمدي از جمله هنرمنداني بودند كه در اين نشست حضور داشتند.

نصب پوستر نمايش هاي كارگاه نمايش و نمايش نسخه خطي اولين نمايشنامه تئاتر ايران نيز از برنامه‌هاي اين نشست بود.