به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) در ابتداي اين نشست كه روز دوشنبه هفدهم تيرماه برگزار شد،ناهيد سلماني، گفت: توازن آهنگ جملات و كلمات خاص شعر است و نبايد در نثر داستاني هيچ چيزي ذهن خواننده را از تعقيب ماجرا دور كند.
وي افزود:به رغم اين كه ذهن نويسنده مملو از سوژه ها و موقعيت هاي داستاني است.شخصيت‌ها اكثراً به دور از پردازش مناسب بيشتر به تيپ هايي نظير پدرهاي فقير، زنان مظلوم و تنها و شوهرهايي كه دست بزن دارند، نزديك شده‌اند و هرچند نويسنده در همه داستانها به موضوع زنان پرداخته است؛داستانها به روز نيست و حداقل مربوط به چهل سال قبل مي شود.
در ادامه اين جلسه، جواد عاطفه منتقد ديگر حاضر در جلسه گفت:بزرگترين ايراد مجموعه تكرار يك صدا و يك نگاه خاص در كل داستانها و شخصيتهاي آن است.سير داستان گاه به امپرسيونيسم نزديك مي شود و داده هاي داستاني همچون ضربات بي وقفه قلم بر ذهن مخاطب مي نشيند.
وي افزود: اين داستان با بياني انشاء وار و ساده چندين سال از تاريخ را مرور مي كند و حتي يك پيش بيني تاريخي نيز انجام مي دهد.
استفاده از يك فضا و موقعيت تاريخي بايد به امروز مخاطب پهلو بزند تا مورد توجه قرار بگيرد و در غير اين صورت ارزشي ندارد. در 10 سال اخير نويسندگان زن ما، از عجز و لابه هاي زنانه ادبيات ميانه فاصله گرفته اند و به ديد جنسيتي متعادل و برابري دست يافته اند،ولي اين نكته در مجموعه «ماه سربي» كمتر به چشم مي‌خورد.
در پايان اين جلسه،محمدرضا گودرزي با اشاره به اين مطلب كه اين نويسنده از نسل داستان نويساني با دغدغه مسائل اجتماعي است،گفت: چون راوي اول شخص، شخصي رمانتيك و با احساسات نوستالژيك نسبت به گذشته و عشقهاي قديمي است، نثر شاعرانه نه تنها ايراد ندارد، كه لازمه غيرقابل حذف متن است.
اين نويسنده و منتقد، اكثر داستانهاي مجموعه را به دليل نحوه به كارگيري زمان در داستان كه خط سير عادي در زمان تقويمي ندارند واقع گراي مدرن دانست و گفت: الگوي مدور زمان و پرتاب كردن مخاطب به ميانه داستان و پازل وار بودن اطلاعات داستاني تنها مختص داستانهاي مدرن است كه دراين مجموعه نيز به چشم مي‌خورد.
سه‌شنبه ۱۸ تیر ۱۳۸۷ - ۱۷:۱۶
نظر شما