به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از ستاد مرکزی اقامه نماز، حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی در آستانه فرا رسیدن ماه بهار قرآن در نامه‌ای خطاب به فرهنگیان قرآنی جامعه به‌ویژه مبلغان و دلسوزان قرآن نوشت: «طبق معمول هر سال همین كه به ماه رمضان نزدیک می‌شویم، دقایقی از وقت شما را راجع به مهمترین مساله می‌گیرم و از این‌كه كار قرآن به جایی رسیده كه باید مثل من این حرف‌ها را بزند (كه از دهانم بزرگتر است) شرمنده‌ام.»
برخی سوالات وی از جامعه فرهنگیان قرآنی به این شرح است:
«آیا می‌دانید كه در همه مساجد در شب قدر دعای شریف جوشن كبیر و عزاداری و مراسم قرآن سرگرفتن بحمدالله برگزار می‌شود اما چرا در شب قدر كه شب نزول قرآن است، تفسیر رنگی ندارد؟
آیا می‌دانید سرگرم شدن به چاپ و صوت و تجوید و ظاهر قرآن بیش از توجه به محتوای قرآن است؟ آیا می‌دانید بعضی به اسم این كه دین از سیاست جداست، به صدها آیه سیاسی بی‌توجهی می‌كنند؟
آیا می‌دانید آن مقدار كه در متون آموزش و پرورش و دانشگاه كلمات عربی را تزریق می‌كنند، كارساز نیست و فارغ‌التحصیلان ما نمی‌توانند اكثرا یک صفحه قرآن را بی‌غلط بخوانند؟
آیا می‌دانید بعضی به خیال این‌كه قرآن از فهم بشر بالاتر است و فهم آن مخصوص اهل بیت (ع) است، از تدبر در آن می‌ترسند، با این‌كه خداوند دستور به تدبر داده است و در حدیث می‌خوانیم: «من زعم ان كتاب‌الله مبهم فقد هلک و اهلک؛ راستی اگر قرآن را نمی‌توان فهمید پس چگونه به ما دستور داده‌اند روایات را بر قرآن عرضه كنیم و اگر ضد آن بود آن روایات را به دیوار بزنیم؟»
آیا می‌دانید مهجوریت قرآن غافلانه نیست، زیرا در قرآن می‌خوانیم در روز قیامت پیامبر (ص) می‌فرماید: پروردگارا قوم من قرآن را مهجور گرفتند و نمی‌فرماید: قرآن نزد قوم من مهجور بود و مهجور گرفتن با توجه و عمد است؟
آیا می‌دانید بعضی‌ها نمی‌توانند قرآن بخوانند؟ بعضی به غلط می‌خوانند، بعضی كه می‌توانند درست بخوانند؛ نمی‌خوانند، بعضی كه می‌خوانند تدبر نمی‌كنند، بعضی به آن عمل نمی‌كنند، بعضی قرآن را محور كار خود نمی‌دانند و در درس‌ها و سخنرانی‌ها و نوشته‌ها به قرآن اولویت نمی‌دهند و بعضی قرآن را تنها برای مهریه عروس، بالای سر مسافر، سوگند یاد كردن، كتاب استخاره و امثال آن می‌خواهند.
آیا می‌دانید گروهی به جای تدبر در قرآن و پیام و الهام گرفتن از آن و عمل به آن به سراغ حواشی آن می‌روند و بیشتر عمر خود را صرف مباحث علوم قرآن مانند محكم و متشابه، ناسخ و منسوخ، تاویل، شان نزول، تاریخ كتابت، تاریخ ترجمه، تاریخ تفسیر، طبقات مفسرین، تفاوت كتب تفسیری و امثال این بحث‌ها می‌كنند؟ (البته بعضی از این بحث‌ها نظیر بحث اعجاز و بحث سلامت از تحریف، ضروری است اما صرف بیشتر عمر به این علوم مانند كسی است كه به جای شنا در استخر، دور استخر می‌دود!)
آیا می‌دانید بعضی به جای بیان روح قرآن آن‌قدر به نقل اقوال می‌پردازند كه خود قرآن در آن اقوال گم می‌شود و بعضی آن‌قدر احتمالات متعددی را مطرح می‌كنند كه حتی محكمات قرآن، متشابه می‌شود؟
آیا می‌دانید بعضی وارد گود عرفان، بعضی وارد تحقیق مفصل روی لغات، بعضی در مقام نقل شان نزول‌های متعدد و بعضی قرآن را بدون توجه به روایات معتبر رسیده از اهل بیت (ع) تفسیر می‌كنند؟
آیا می‌دانید هزاران پایان‌نامه در علوم قرآن نوشته می‌شود ولی این پایان‌نامه‌ها در دانشگاه‌ها بایگانی شده، جامعه از آن خیری نمی‌بیند؟
آیا می‌دانید در دانشگاه‌های قرآن و حدیث، سرفصل‌های علوم قرآن كاربردی نیست و نیاز‌سنجی نشده است؟
آیا می‌دانید تفسیر ساده برای نوجوانان نایاب است؟ آیا می‌دانید بیان صحیح از قصه‌های قرآن برای نوجوانان نایاب است؟ آیا می‌دانید توجه به كتاب مخلوق بیش از كتاب خالق است؟
آیا می‌دانید بزرگانی مانند ملاصدرا و فیض كاشانی و امام خمینی و بسیاری دیگر اقرار كرده‌اند كه چرا بیشتر عمر خود را صرف قرآن نكرده‌اند؟»
رییس ستاد اقامه نماز در ادامه نامه نکاتی پندآموز را این‌گونه ذکر کرده است: «كسانی كه توان تدریس تفسیر دارند، تفسیر را وارد حوزه درسی خود نمایند. یعنی برنامه‌ریزی حوزه جوری باشد كه هر طلبه حداقل در هر سال با یك جزء تفسیر آشنا شود.
در همه روزنامه ها و مجلات ستونی برای فهم گوشه‌ای از آیات قرآن اختصاص یابد. صدا و سیما از قصه‌ها و آیات كوتاه با هنر و نمایش و یا از مثال‌های قرآن با امكانات هنری خود بهره گیرد.
آموزش پرورش و دانشگاه تفسیر آیاتی را كه هر روز با آن سر و كار داریم، در متون كتاب درسی تزریق كنند. موضوعاتی كه برای همه مردم مورد نیاز است، از قرآن استخراج شود. اگر از حضرت مهدی (عج) و حكومت ایشان سخن می‌گوییم، از منابعی كه قرآن و مهدویت را بررسی كرده‌اند، استفاده نماییم؟»
حجتالاسلام قرائتی در انتهای نامه این‌گونه نوشته است: «در پایان، این ناله هدهدی بود نزد سلیمان‌ها كه اگر سلیمان‌ها توجه فرمایند، بلقیس‌های دنیا به اسلام رو خواهند آورد ولی اگر بگویند این هدهد پرنده كوچكی است و حرف او الزام‌آور نیست، حركتی صورت نخواهد گرفت.»
سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۳:۳۷
نظر شما