به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، محمدمهدی عبداللهی در این شعر آورده است:
بیا و چاره‌ای ای جان برای هجران کن
بیا و خلوت شب را ستاره‌باران کن
در آسمان غزل خیزِ یا کریمانت
شکوه پرزدنی نذر بی‌قراران کن
سفیر جاده تکریم عاشقان برخیز!
دوباره با عَلَمت، عشق را نمایان کن
امید فتنه‌گران ناامید می‌گردد
دوباره خواب برانداز را پریشان کن
به نامِ نامی یا صاحبَ الزّمان برخیز
به رنگ پرچم ایران دوباره توفان کن
تبر به دوش تو باشد، سلام ابراهیم!
بیا و آتش ویرانه را گلستان کن
شب ولادت خورشید، مضطرب بودیم
به یک اشاره مرا راهیِ خراسان کن
میان بغض نفس‌گیر انتظار، ای دوست
نگاهِ یوسفی‌ات را به سوی کنعان کن
قسم به صبح کرامت، ظهور نزدیک است
سلام ویژه خود را نثار باران کن
نظر شما