احمدی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) اظهار کرد: معضلی که نمایشگاه کتاب تهران در  دوره‌های گذشته با آن مواجه بود، این بود که وقتی به صورت کلی به نمایشگاه می‌نگریستیم چنین احساس می‌شد که گویا مردم برای راهپیمایی به مکان نمایشگاه مراجعه کرده‌اند؛ به این معنا که بیایند و چند ساعتی وقت خود را در این مکان سپری کنند اما خوشبختانه این معضل در دوره‌های اخیر برطرف شده و با اطلاع‌رسانی خوبی که صورت می‌گیرد، مردم آگاهانه در این مکان حضور می‌یایند.
 
مؤلف کتاب «بوی خوش سیب» ادامه داد: در مجموع معتقدم باید نمایشگاه کتاب تهران محلی برای آشنایی مردم نه تنها با تازه‌های نشر بلکه محلی برای آشنایی آنها با کتاب‌هایی که قبلاً چاپ شده‌اند اما به دلایلی تاکنون موفق به مشاهده آنها نشده‌اند.
 
وی عنوان کرد: پیشنهاد می‌کنم افرادی که در غرفه‌‌‌های نمایشگاه کتاب تهران مستقر می‌شوند، از صاحبنظران و کارشناسانی باشند که اِشراف کامل به کتاب‌ها و محتوای آنها داشته باشند تا بتوانند نیاز مخاطبانشان را به خوبی برطرف کنند.
 
نویسنده‌ کتاب «بزرگ‌مردان کوچک» ادامه داد: همچنین پیشنهاد می‌کنم ناشران از نویسندگان آثار خود به منظور حضور در غرفه و ارتباط مستقیم با مخاطبان دعوت به عمل آورند؛ این امر نه تنها باعث برطرف شدن ابهامات مخاطبان نسبت به آثار مورد علاقه‌شان می‌شود بلکه باعث می‌شود نویسندگان و شاعران بیش از هر زمان دیگری دیده و معرفی شوند.
 
احمدی در ادامه سخنانش، گفت: متأسفانه در جامعه نویسندگان و شاعران آن گونه که شایسته است، شناسانده نمی‌شوند و مظلوم واقع می‌شوند این در حالی است که هنرپیشه‌ها با بازی 10 یا 13 روزه در یک سریال نوروزی، ستاره می‌شوند و در سطح کشور شناسانده می‌‌شود.
 
وی با بیان این‌که نباید بسیاری از برنامه‌ها و فعالیت‌های خوب فرهنگی به بهانه بی پولی و کمبود بودجه به دست فراموشی سپرده شوند، عنوان کرد: به نظرم باید جنبه نمایشگاهی نمایشگاه کتاب تهران پُررنگ‌تر از جنبه فروشگاهی آن شود.
 
این نویسنده در پایان سخنانش، گفت: معتقدم مصلای امام خمینی (ره) مکان مناسبی برای برپایی نمایشگاه کتاب تهران نیست؛ بنابراین، پیشنهاد می‌کنم در سال‌های آینده به منظور تغییر مکان این رویداد عظیم فرهنگی تمهیداتی اندیشیده شود.