به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، دکتر کزازی گفت: شمار پاتوق‌های ادبی تا آنجا که دورادور می‌دانم بیشتر شده‌اند، اما شایستگی و بایستگی محافل قبل را ندارند.

وی گفت: برای نگاهی همه سویه به پاتوق‌های ادبی باید آمار دقیق و سنجیده‌ای داشته باشیم تا مبتنی بر آن‌ها حرف برنیم.

کزازی توضیح داد: در سال‌هایی که تأثیرگذاری پاتوق‌های ادبی کمتر است، همایش‌های ادبی می‌توانند کارساز و راهگشا باشند. همایش‌های ادبی در صورتی کارساز و سودمند هستند که به آرمان فرهنگی شرکت کنندگان پاسخ دهد. اگر این همایش‌ها کارساز نبودند، هر ساله برگزار نمی‌شدند.

این شاعر گفت: دهه 40 اوج بزم‌های ادبی بود. پاتوق‌های آن دوره با برنامه‌ریزی برگزار می‌شد، اما همایش‌هایی که این روزها درباره شعر و شاعری است، گاه‌گاه و جسته گریخته برگزار می‌شود و برپایی آن‌ها تابع یک دوره یا زمان خاصی نیست. کمتر به محافل و بزم‌های ادبی می‌روم و به گمانم شاعر واقعی برکنار از چنین بزم‌هایی است.

کزازی در سال 1327 در کرمانشاه به دنیا آمد. در دانشکده ادبیات فارسی و علوم انسانی دانشگاه تهران دوره‌های گوناگون آموزشی را سپری کرد و در سال ۱۳۷۰ در مقطع دکترای رشته زبان و ادبیات فارسی فارغ‌التحصیل شد.
 
از مجموعه شعرهای او می‌توان به «دستان مستان» اشاره کرد. 

مجموعه‌های چند جلدی «نامه باستان» حاصل شاهنامه پژوهی‌های وی است. «بند و پیوند»، «دیر مغان»، «دیدار با اژدها» و «سوزن عیسی» از دیگر آثار اوست. 

«فرزند ایران» داستانی درباره زندگی فردوسی تازه‌ترین اثر این پژوهشگر امسال(1392) از سوی انتشارات معین به چاپ رسید.