ايبنا نوجوان: «هدا حدادي» متولد 1356 در تهران و فارغ‌التحصيل رشته‌ي گرافيك از دانشكده‌ي هنر‌هاي زيباست. او سال‌هاست كه براي بچه‌ها مي‌نويسد و تصويرگري مي‌كند. حدادي كار در حوزه‌ي تصويرگري را از سال 1376 و با نشرياتي مانند «كيهان بچه‌ها»، «سروش» و «دوچرخه» آغاز كرده و تا به حال تصويرگري نزديك به 40 كتاب را به عهده داشته است.
نخستين كتابي كه «حدادي» تصويرگري كرده، بازنويسي «سياست‌نامه» اثر «خواجه نظام‌الملک» وزیر «آلب ارسلان» و ملک‌شاه سلجوقی است. اين كتاب را «انتشارات پيدايش» به چاپ رسانده است.
از ديگر كارهاي او می‌توان به تصويرگري كتاب‌هاي «غصه‌پرداز»، «کوپه‌ي ۱۱»، «شب‌های سوری»، «پسری که شمردن بلد بود»، «چشم‌های زمستانی»، «باز باران»، «چشمه ماه» و... اشاره كرد.
خانم حدادي! كار جديدي زير چاپ داريد؟
كتاب «دوست رقيق من» شامل 12 داستان از خودم است كه بين سال‌هاي 1380 تا 1388 نوشته‌ام و البته تصويرگري آن هم به خودم انجام داده‌ام. قرار است انتشارات پيدايش اين كتاب را منتشر كند. (خانم «حدادي» تا كنون 11 اثر از خودش را براي بچه‌ها منتشر كرده است كه يكي از آن‌ها «دو دوست» نام دارد و مدتي پيش موفق به دريافت جايزه‌ي افق‌هاي جديد بولونيا(ايتاليا) 2010 شد. اين كتاب را انتشارات شباويز راهي بازار كتاب كرده است.)
الان مشغول چه كاري هستيد؟
فعلاً مشغول تصويرگري يكي از كتاب‌هاي آقاي «فرهاد حسن‌زاده» براي كودكان به نام «داركوب و كرگدن» هستم كه قرار است «به نشر» آن را منتشر كند.
شما در تصويرگري‌هايتان بيش‌تر از چه تكنيكي استفاده مي‌كنيد؟
تقريباً هميشه از تكنيك كُلاژ (تكه چسباني) استفاده مي‌كنم؛ چون اصول و چهار‌چوب خاصي ندارد و مهم‌تر اين‌كه حالت پويايي دارد و مخاطب حس مي‌كند كه در اين تصاوير اتفاق جريان دارد. مي‌توان گفت کلاژ همیشه برای خود سهمی قائل است که این سهم، از دست تصویرگر در رفتن و ایجاد اتفاق است. کلاژ را به خاطر رک‌گویی، شهامت و شیطنتش دوست دارم.
از ميان آثارتان كدام‌يك را بيش‌تر از همه دوست داريد؟
از میان آثارم کتاب «دو دوست»، «گلی و گورخر و سارا»، «مربای سیب» و «رودخانه» را بیش‌تر دوست دارم.
كمي از جايزه‌هايي كه گرفته‌ايد برايمان بگوييد.
جایزه‌ی افق‌های تازه بولونیا در سال 2010، جایزه‌ی بزرگ فستیوال تصویرگری بلگراد در سال 2008، پلاك طلاي فستيوال براتيسلاوا در سال 2006، جايزه‌ي سوم نمايشگاه تتریو(ایتالیا) در سال 2006، جایزه‌ي تشویقی نوما در سال‌هاي 2002 و 2008 در ژاپن و...
البته اين بخشي از جايزه‌ها و موفقيت‌هاي خانم تصويرگر است و جايزه‌هاي ديگري مانند جایزه‌ي دوم جشنواره‌ي ادبیات کودک کاتا(هند) 2006، جایزه‌ی اول جشنواره‌ی کتاب کانون 1383، جایزه‌ي جشنواره‌ي کتاب دفاع مقدس1386، جایزه‌ي تشویقی جشنواره‌ي کتاب‌های درسی (85 ـ 1384)، جایزه‌ي دوم جشنواره‌ي مطبوعات در بخش داستان 1382و جایزه‌ي مخاطبان مجله‌ي «سروش نوجوان» در بخش داستان (81 ـ 1380) را نيز مي‌توانيد به اين فهرست اضافه كنيد.
مي‌توان گفت او از كساني است كه فعاليت‌هاي گوناگوني در حوزه‌ي كتاب، به‌ويژه براي كودكان داشته. گاهي براي كار نگارش شده تصويرگري كرده گاهي براي تصاوير، داستان نوشته است و گاهي، هم نوشته و هم تصويرگري كرده است!
او در كنار تصويرگري براي كتاب‌ها، فعاليت‌هاي جنبي ديگري نيز دارد كه بر نيست از آن‌ها هم خبردار باشيد:
کار در حوزه‌ي انیمیشن، به عنوان طراح و سپس ساخت یک فیلم انیمیشن کوتاه (دختر خوب چه جوریه؟) در سال 1380، چاپ مقاله و گزارش و نقد در مجلات و مطبوعاتي مثل کتاب ماه کودک، کیهان بچه‌ها، شوکران، پیلبان و کتاب هفته و معلم کارگاه تصویرگری برای دانشجویان رشته‌ي هنر در انجمن تصویرگران بخشي از فعاليت‌هاي «هدا حدادي» است.
خانم حدادي وبلاگي دارد كه بيش‌تر شعر‌ها و داستان‌هايش را در آن مي‌نويسد. شما هم مي‌توانيد براي اين‌كه بيش‌تر با سبك و سياق نوشته‌هاي خانم هنرمند آشنا شويد سري به «نگار» بزنيد.
ضمناً اگر به «فايل‌هاي ضميمه» همين خبري كه داريد مي‌خوانيد مراجعه كنيد، تعدادي از كارهاي او را مي‌بينيد.
چهارشنبه ۲۸ مهر ۱۳۸۹ - ۱۲:۳۷
خوب است كه آدم هم نويسنده باشد، هم تصويرگر تا بتواند بهتر با كتاب‌هايي كه مي‌خواهد تصويرگري برايشان انجام دهد، ارتباط برقرار كند. تعداد افرادي كه مي‌توانند چنين كاري انجام دهند زياد نيست؛ اما «هدا حدادي» يكي از آن‌هاست كه هم داستان مي‌نويسد و هم تصويرگري مي‌كند.
نظر شما