به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، سلمانی که مجموعه غزل خود را احتمالات به انتشارات فصل پنجم می‌سپارد، گفت: غزل‌های معروف معاصران اغلب زبانی سهل و ممتنع دارند و غزل امروز از غزل کلاسیک به لحاظ عینیت‌گرایی ساده‌تر است. 

وی توضیح داد: کلماتی که وارد زبان شعر و به ویژه غزل می‌شوند باید اجازه اقامت در زبان غزل را داشته باشند.

سلمانی گفت: نباید واژه‌هایی را در زبان غزل به کار ببریم که کمتر کسانی آن را می‌شناسند. کلماتی که از طریق رسانه‌های جمعی و اینترنت و کامپیوتر و ماهواره وارد زبان می‌شوند، اگر بدون ملاحظات زبانی وارد شعر شوند به زبان آسیب می‌رسانند.

وی گفت: غزل امروز قابلیت بیان همه جنبه‌های مدرن زندگی امروز بشری را دارد. کسانی که غزل پست مدرن می‌سرایند همه این موارد را در شعر خودشان بازگو می‌کنند. نمونه بارز چنین شعرهایی در فیس بوک دیده و خوانده می‌شود.

سلمانی یادآورد شد: غزل معاصر از غزل کلاسیک فاصله گرفته و به عینیت‌گرایی در شعر رسیده است. در غزل کلاسیک که اوج آن در سبک عراقی است، وقتی شاعرانش می‌خواهند به فرض از قد و قامت معشوق بگویند او را گرچه کوتاه قامت باشد، به سرو تشبیه می‌کنند. ذهنیت گرایی در همه اشعار شاعران این سبک و به ویژه حافظ و سعدی دیده می‌شود و آن‌ها به عینیت گرایی وقعی نمی‌گذارند.

شاعر «غزل زمان» در این باره که آیا قالب غزل می‌تواند امکانات و ابزارهای لازم را در اختیار شاعر قرار دهد، گفت: باور دارد که این قالب این امکانات را در اختیار شاعرش قرار می‌دهد و اگر چنین اعتقادی نداشتم به سرودن غزل ادامه نمی‌دادم. اگر کم و کاستی‌هایی در غزل وجود دارد مسلما از شاعر است و قالب غزل محدودیتی برای شاعر ایجاد نمی‌کند. معتقدم که ظرفیت‌های غزل به این زودی‌ها تمام شدنی نیست و آنچه دست و پای شعر را می‌بندند، ضعف شاعر است، نه قالب شعر.

سلمانی توضیح داد: غزل پیچیدگی‌ها و تناقض‌های زندگی امروز را بازآفرینی می‌کند. اگر شاعری توانایی غزلسرایی ندارد باید آن را کنار بگذارد. غزل چارچوبی نیست که بتوان آن را مهار کرد. هر شاعر توانمندی می‌تواند در این قالب حرف خودش را بزند. غزل امروز از غزل کلاسیک به مراتب بازتر است و قابلیت انعطاف بیشتری دارد. قبلا و در سده‌های پیش، در غزل کلاسیک امکان بیان پیچیدگی‌ها در زبان نبود. در روزگار ما، در غزل هر حرفی می‌توان زد. حتی در غزل‌های امروز می‌بینیم که جنبه‌های اجتماعی و سیاسی غزل بیشتر است.

محمد سلمانی متولد 1334 اردبیل است. نخستین اثر او در سال 87 با نام «تب نیلوفری» از سوی انتشارات تکا به چاپ چهارم رسید و «غزل زمان» وی نیز توسط نشر نیماژ به چاپ سوم رسید.