به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) این اثر، بخشی از آثار شعرا و نویسندگان مشهور جهان است که از سرزمین ما ایران و مشاهیر و آثار آنان نوشته‌اند و از میان این آثار، مترجم اثر شجاع‌الدین شفا، بهترین و زیباترین آن‌ها را انتخاب و به فارسی برگردانده‌اند.

هدف مترجم همان‌طور که در مقدمه به قلم خود نوشته است، معرفی جایگاه والای ادبیات این سرزمین و تأثیرگذاری ادیبان آن بر فرهنگ غرب، نویسندگان و شعرای آن است.

فهرست شخصیت‌ها و عناوین آثارشان به این شرح است: 
اشیل(ایرانی‌ها)، هوراس(کماندار اشکانی)، درایدن(بزم اسکندر)، گوته(حافظ)، تامس مور(پیغمبر نقاب‌دار خراسان-آتش پرستان)، بایرن(رؤیای شاه)، روکرت(رستم و سهراب)، مارسلین دبردوالمور (گلستان سعدی)، هاینه(فردوسی شاعر)، امرسن(سعدی)، ویکتور هوگو(آیین مانی)، لاول(دارا)، لی هنت(جعفر برمکی)، ماتیو آرنلد(سهراب و رستم)، لکنت دولیل(گل‌های اصفهان)، اناتول فرانس(همای)، فرانسوا کوپه، (گور فردوسی)، نیچه(حافظ-زرتشت)، بودنشتدت(سعدی و شاه)، برادران تارو(گورخیام)، تریستان کلنگسور(دختر شیراز)، کنتس دونوآی(باغ دلگشا-یاد گذشته)، یسنین(نغمه‌های ایرانی)T درینک واتر(اشعار نو)، پل فور(فردوسی)، واچل لیندزی(خیام)، پرنسس بیبسکو(در سایه‌ خیام)، گابریلا میسترال(خیام نغمه‌سرا)، فریدریک یونگر(به حافظ)، آلما روبنس(به سعدی)، ونتورا گارسیا کالدرون(نثر برای عمر خیام)، ژرمن بومون(خیام و سعدی)، آوتیک ایساهاکیان(آخرین بهار سعدی).
 
مترجم در توضیح نحوه انتخاب این آثار نوشته است: «در تهیه آثار و قطعات؛ ملاکی بر ذوق شخصی تدوین‌کننده در کار نبوده و به هیچ وجه دلیل آن نیست که اگر سایر بزرگان جهان درباره ایران چیزهایی گفته‌اند، ارزش کمتری داشته است. فقط شاید بتوان گفت که بسیاری از قطعات نقل نشده، جنبه‌ تخصصی بیشتری داشته یا منتخباتی از تراژدی‌ها و نمایش‌های منظوم بوده و یا آنکه برای نقل در چنین مجموه‌ای به نظر «سنگین» رسیده است. به‌طور کلی آنچه در اینجا نقل شده، برگزیده‌ترین، قطعات شاعرانه‌ ادبیات خارجی درباره ایران نیست، بلکه فقط نمونه‌ای از این قطعات است. در کتاب حاضر، از نقل متن اصل قطعات و همچنین از ذکر حواشی و توضیحات صرف‌نظر شده و فقط برای معرفی هر شاعر، شرح مختصری درباره زندگی و آثار او در مقدمه اثر هر شاعر آورده شده است. با اینکه این کتاب مجموعه کوچکی بیش نیست ولی با همین کوچکی می‌تواند گواهی بر بزرگی بزرگان ما مخصوصا هنروران واقعی ما باشد که دنیایی، از تجلیل و ستایش آنان آکنده است و آن‌هایی که خود از مفاخر فرهنگ و تمدن جهان هستند چنان در تحسین ایشان داد سخن داده‌اند که خواندن گفته‌های بی‌غرضانه‌ آنان دل خواننده ایرانی را بی‌اختیار غرق شوق می‌کند و با او می‌آورد که:
این همه عکس می و نقش نگارین که نمود
یک فروغ رخ ساقی است که در جام افتاد!
 
در بخشی از قطعه «نغمه‌های ایرانی» که به قلم یسنین شاعر معروف روس نوشته شده آمده است:
«ای ایران، تو بسیار زیبایی. گل‌های سرخ تو چون شعله‌های آتش می‌درخشند و مرا به یاد سرزمینی دوردست می‌افکنند. گل‌های تو با من از صفا و لطف تو سخن می‌گویند و هر بار مرا وامی‌دارند که بگویم: ایران؛ تو بسیار زیبا هستی. اکنون برای بار آخر، عطر گل‌های سرخ تو را که چون شراب کهنه مستی می‌آورند می‌بوم و صدای گرم تو را، ای محبوبه‌ی من، برای واپسین دفعه، می‌شنوم که با من وداع می‌گوید. اما تو را و ایران تو را هرگز از یاد نخواهم برد. به بسیار شهرها و دیارها خواهم رفت ولی در همه‌جا هنگام گفتگو با مردمان نزدیک و دور، ‌اولین سخن من وصف تو خواهد بود. زیبای من، هر وقت آوازی می‌خوانی از من یاد کن.‌زیار من نیز همه‌جا ترانه‌های خودم را به یاد تو درخواهم آمیخت.»

این اثر از سوی نشر نخستین در 224 صفحه با انتخاب و ترجمه شجاع‌الدین شفا در 550 نسخه منتشر شده است.