علی شعیبی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، با اشاره به آخرین اثرش «سبزترین امام» گفت: مطالعه تاریخ درخشان اهل‌بیت عصمت و طهارت و شناخت پیشوایان هرجامعه برای پیروان آنها دو فایده اساسی دارد. اگر گفتار و کردار و برنامه رهبر، برای پیروان معلوم باشد، فایده‌اش این است که به پیروان می‌آموزد چگونه زندگی کنند. برای مثال امام در برابر یک حادثه تاریخی یک رفتار مشخصی داشته است، پیروان او نیز هر وقت با چنین حادثه ای روبه‌رو شدند، می‌توانند مانند آن امام رفتار کنند.

وی ادامه داد: اما فایده انگیزشی آن مربوط به روح و احساس است. چهره درخشان و افتخارآمیز پیشوایان در پیروان، شخصیت و استقلال ایجاد می‌کند. یک خانواده را تصور کنید؛ این خانواده اگر پدر با شخصیت و قدرتمندی نداشته باشد یا پدری بی تفاوت، منفعل و بی اراده داشته باشد، حال فرزندان چگونه است؟ بالعکس اگر پدر خانواده، شخصیت درخشانی داشته باشد یا فردی باشد که باعث افتخار خانواده، طایفه و کشور باشد، این خانواده چه حالی پیدا می کند؟ از نظر علمی ثابت شده، برای ایجاد روحیه استقلال و بالا بردن شخصیت و خوب شدن حال مردم و ایجاد انگیزه برای رشد و ترقی در یک جامعه، باید گذشته افتخارآمیز این جامعه و چهره درخشان گذشتگان، همچنان نورانی و درخشنده در مقابل چشم مردم آن جامعه باشد.

شعیبی تصریح کرد: ما شیعیان، دوازده امام خود را با نام، لقب، منصب و مقام می‌شناسیم؛ یعنی می دانیم «امام اول ما علی (ع) است، ایشان در کعبه به دنیا آمده، پدرش ابوطالب و مادرش فاطمه بنت اسد است» و از این دست اطلاعات؛ اما زندگی ائمه یعنی هدف و برنامه آن‌ها برای ما ناشناخته مانده است. این عدم شناخت ما را سردرگم و در پیروی از اهل بیت دچار اختلال می کند. معمولاً وقتی برای نوجوانان از زندگی اهل بیت عصمت و طهارت صحبت می شود، صرفاً به مسائل اخلاقی بسنده می شود و امامان بزرگوار تک بعدی به آنها معرفی می‌شوند؛ امامانی که تنها کارشان عبادت و شب زنده داری و کمک به فقرا بوده و بس! این نگاه ناقص، بنای کجی است که دیوار شناخت و معرفت به اهل بیت (ع) را تا ثریا کج می برد. به ویژه در رابطه با زندگی امام حسن (ع)، این نوع روایت ناقص بیشتر خودنمایی می کند؛ امامی آرام، کریم، صلح طلب، اهل مذاکره و بس. در حالی که با مطالعه چند بعدی زندگی امام مجتبی (ع) او را انسانی با صفات ذکر شده به علاوه مجاهد، مبارز، عالم، شجاع، با تدبیر و آینده‌نگر می بینیم.

این نویسنده ادامه داد: امامی که تا پایان عمر به مبارزه ادامه داد و بدون آنکه ذره‌ای ترس به خود راه دهد جهاد کرد و فقط زمانی شیوه مبارزه خود را تغییر داد که مردم او را تنها گذاشته و لازم بود برای حفظ اسلام و جان شیعیان راستین با معاویه صلح نماید؛ بعد از صلح نیز حضرت از پا ننشسته و با ایجاد تشکیلاتی منظم و گسترده در سرتاسر حکومت اسلامی، نیروهایی برای گسترش اسلام ناب محمدی و مبارزه با اسلام انحرافی تربیت کرد؛ امامی که یکی از شاگردانش حسین (ع) بود که بعد از شهادت امام حسن (ع) وقتی شرایط زمان تغییر کرد و یزید به حکومت رسید، علم قیام را بلند کرده و با خون خود تا ابد اسلام را بیمه کرد.