محمدجعفر یاحقی مطرح کرد: «این قطبها میتوانند با مراکز علمی در خارج از کشور ارتباطات موثری برقرار کنند و به تبع آن طرح و برنامههای مشترکی را اجرا کنند. در حال حاضر عمده تلاش قطب علمی فردوسی و شاهنامه هدایت دانشجویان به مطالعاتی در حوزه این موضوع، برگزاری همایشها، بزرگداشتها، نشستها و میزگردهایی با محوریت دغدغههای قطب فردوسی و شاهنامه است.»
غلامعلی حداد عادل رئیس بنیاد سعدی، گفت: بسیاری از شاعران برای سلاطین خود بر وزن شاهنامه اشعاری سرودهاند اما هیچکدام شاهنامه نشد چرا که شاهنامه فتحنامه نیست، یک منظومه انسانی و خرد است.
«مهدی سیدی فرخد»، نویسنده و پژوهشگر و مولف کتاب «فرهنگ جغرافیای تاریخی شاهنامه» گفت: ذهنیت برخی مبنی بر این است که از صفر تا صد داستانهای شاهنامه خیالی و تصور فردوسی است، در صورتی که ضرورت آن زمان ایجاب میکرد تا این 60 هزار بیت را در قالب حماسی بسراید و باورهای اساطیری ایرانیان را که پیروزی نور بر ظلمت و خیر بر شر است را نگه دارد.
سجاد آیدنلو مطرح کرد: «تقابلی که در این چند سال اخیر میان زبان فارسی و زبانهای مادری میبینیم، در گذشته وجود نداشته است و میتوان گفت یک پدیده خصمانه و ستیزهجویانه است.»
اصل دستنویس ۷۳ کیلوگرمی شاهنامه امیرکبیر حالا در موزه آرامگاه فردوسی است. اثری که حاصلِ تجمیع تفکر و درایت و ذوق و هنر اصیل است و با نامهایی چون عبدالرحیم جعفری، محمد بهرامی، حسین اسلامیان، محمد احصایی و علیاصغر معصومی گره خورده است.
دکتر احمد تمیمداری در یادداشت اختصاصی برای ایبنا نوشت: پس از ترجمه شـاهنامه به ديگر زبانهای زنده جهان، دگرگونیهای مثبت و تكامل اجتماعی را در جوامع وابسته به آن زبانها، شاهد هستيم.