گاهی روی خرپشته می‌رفتم و به شهر نگاه می‌کردم. آن‌قدر فضا باز و هوا پاک بود که می‌توانستم از محله‌مان، گنبد فیروزه‌ایِ رنگ آرامگاه سعدی را ببینم. دور بود اما می‌دیدمش...
پروفسور «جان دان» استاد دانشگاه کمبریج معتقد است از آنجا که معیار ثابتی برای عقلانیت وجود ندارد، دموکراسی هم مصادیق غیر قابل اجماعی در طول تاریخ پیدا کرده است.
شاعری در تنهایی خودش بود. سایه خود و سایه‌بان خودش. شعر فارسی را به قبل و بعد از خودش تقسیم کرد. حرکت انقلابی او برای اصلاح ساختارهای فرسوده شده تخیل در شعر و هم‌گامی با شعر جدید جهان صورت گرفت. می‌خواست برای شعر فارسی بوطیقایی نو بنویسد که نوشت.
نویسندگی برای خودش دنیایی است، ما دنیای عجیبی داریم. شاید کمی دیوانه‌ایم؛ خودمان می‌سازیم، خودمان گریه می‌کنیم، خودمان سیاه‌پوش می‌شویم و خودمان غصه می‌خوریم، دنیای ما این است.
محمد بقایی‌ماکان که ازجمله آثار وی درباره اقبال، کتاب «فردوسی برون‌مرز» است، می‌گوید: تلاش‌های اقبال لاهوری در گسترش زبان و فرهنگ پارسی، از این منظر که او ایرانی نبود، به همان میزان در خور ستایش است که تلاش فرزانه توس.
پوری سلطانی در دانشگاه، پوری سلطانی نشد. او جست‌وجوگری خلاق بود و عشقش این بود که باید همتا و همراه جهان حرکت کنیم، کتاب را به اعماق جامعه برسانیم و به علمی‌ترین شکل عمل کنیم.
حسین آتش‌پرور داستان‌نویسی را در «کارخانه‌های مدرن یکسان‌سازی کلاس‌های درس» نیاموخته، بلکه آن‌طور که می‌گوید؛ نوشتن برایش واکنشی بود در برابر اختلاف‌های طبقاتی و بی‌عدالتی‌های اجتماعی.
استاد موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی معتقد است؛ یکی از چالش‌های ما این است که دانشگاه از دامن شهر به بغل دولت و از ایوان جامعه به دیوان دولت و بروکراسی آن افتاده و حتی بدتر از آن، گرفتار یک دیوانسالاری ناکارامد و چندلایه شده است.
محمدحسین خسروپناه می‌گوید: آنچه در مطالعات تاریخ‌نگاری زنان بیشتر به آن توجه می‌شود، وضعیت زنان در سال‌های پایانی دوره قاجار است. چرا این دوره آن‌قدر مورد توجه پژوهشگران و تاریخ‌نگاران است؟ به این دلیل که راه همواری است و قبلا دیگران با پژوهش‌های خودشان جنبه‌های مختلف وضعیت زنان را بررسی کردند هر چند هنوز جنبه‌هایی وجود دارد که می‌توان بر آن دست گذاشت ...
بیشتر شب‌ها می‌نویسد. بعد از یک پاراگراف یا گاهی یک فصل، از جایش بلند می‌شود، قدم می‌زند، می‌نویسند... قدم می‌زند... می‌نویسد... دوباره و دوباره... برای قباد آذرآیین همه‌چیز به نوشتن ختم می‌شود.
همدستی سیاست‌های بازار و سیاست‌های دولتی باعث شده ما بدنه حرفه‌ای ترجمه را از دست داده و کسی رغبتی به حرفه‌ای کارکردن در این حوزه نداشته باشد و بنابراین بازار به دست سوداگران بیافتد.
حافظهی دانش‌آراسته، حافظهی تاریخ داستان‌نویسی در دهه‌های پررفت‌وآمد چهره‌ها و قلم‌هاست. او که نویسندگی را با خواندن آثار گورکی و چخوف آغاز کرده، روایتی زنده از سیر تطور داستان‌نویسی ایرانی در 64 سال گذشته است.
گفتوگو با یک برگزیده نوبل ذاتا جذاب است؛ خصوصاً با یک نویسنده آفریقایی مقیم اروپا. گورنا از نژادپرستی در اتوبوس‌های بریتانیا، پریتی پتل، سیاستمدار انگلیسی و اینکه چرا کتاب‌ها باید سرگرم‌کننده باشند، می‌گوید.
امین فقیری در 78سالگی هنوز در همان مسیری گام برمی‌دارد که از سال 1346 رسماً در آن قدم نهاد. عاشق فیلم دیدن است، هنوز صفحه‌هایش در روزنامه «عصر شیراز» را می‌گرداند، پیگیر مسابقات ورزشی است و روی داستان‌های تازه‌اش کار می‌کند.
نایجل واربرتون می‌گوید: داشتن برخی از مهارت‌های اساسی تفکر انتقادی پیش‌شرط شهروندی خوب در یک مردم‌سالاری است. اگر شما به راحتی تحت تأثیر لفاظی قرار می‌گیرید، و در تجزیه و تحلیل استدلال‌ها و روش‌هایی که مردم از شواهد استفاده می‌کنند ضعیف هستید و مستعد انواع سوگیری‌هایی هستید که از آن‌ها بی‌خبرید، پس چه‌گونه می‌توانید وارد عمل سیاسی شوید؟
منصوره اتحادیه، مورخ و ناشر معتقد است: به نظرم وقتی در پژوهش‌های تاریخی موفق خواهیم شد که مطالعه و بررسی مسائل برایمان اولویت داشته باشد نه اینکه پژوهش وسیله‌ای برای ارتقا باشد! پژوهش به شکلی انجام شود که گره‌ای بگشاید و سوالی را به درستی پاسخ بدهد.
تاثیر هوش مصنوعی در دنیای کنونی بشر انکارنشدنی است؛ اما آیا ما به سمتی می‌رویم که ربات‌های نویسنده خلق کنیم؟ این گزارش روایتی از سرگذشت ربات‌های نویسنده است.
