به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «رودی به نام زمان» داستان پسری است که برای مراسم خاکسپاری پدربزرگش بعد از سال‌ها به وطن بازمی‌گردد و آدم‌های نزدیکش را سالخورده‌تر و غمگین‌تر می‌یابد. زمان خیلی‌چیزها را بلعیده و ماریانو با تکه‌هایی از حقیقت پنهان روبه‌رو می‌شود.
او همه‌چیز را در آن سرزمین ساکن اما افسون‌شده می‌یابد و با ورودش به سرزمین پدری، قدم در گردابی می‌گذارد که بعدها می‌فهمد هیچ‌گاه نتوانسته از آن بیرون بیاید. میا کوتو از برجسته‌ترین نویسندگان پرتغالی‌زبان آفریقایی است که زندگی او سراسر گره‌خورده با جادو بوده؛ او حتی از سیاست جهانی ماورائی می‌سازد.
شیوه میا کوتو در نگارش «رودی به نام زمان» از شیوه رئالیسم جادویی استفاده کرده که در این فرم طبیعت درنهایت همه‌چیز را می‌بلعد و آرام می‌گیرد، انگار آدم‌های داستان با همین اصل به زیستن نگاه می‌کنند. مرده‌ها نمی‌میرند و در جریانی بی‌پایان دوباره به زندگی بازمی‌گردند و مرگ چیزی شبیه به حیات دوباره و خلق دوباره است.
داستان «رودی به نام زمان» با فریادهای نومیدوار، نجواهای اغواگر و خنده کودکانه حکایت می‌شود. این رمان چیزهای زیادی دارد که درباره پدرسالاری و تغییرات در دوره پیشاصنعتی و پساانقلابی جامعه به ما بیاموزد. در موضوع رمزوراز و مکاشفه با بهترین رمان‌ها رقابت می‌کند.
«رودی به نام زمان» خواننده را به جزیره‌ای می‌برد که گذشته و حال و آینده در آن دوشادوش یکدیگرند و مرده حضوری پرهیاهو دارد.
در بخشی از متن کتاب می‌خوانیم: «مورچه بال‌دار به عمرش فقط یک بار پرواز می‌کند. پس از این پرواز کوتاه، بال‌هایش می‌افتند دو تا بال شفاف کوچک که دیگر به درد نمی‌خورند. آن وقت می‌افتد زمین تا ملکه بشود. احساس آدمیرانسا درست همین بود: از تکه کوچک آسمانش برخوردار شده بود و برگشت به دسته هاونش، حرکات نیرومندش دیگر ذرت را نمی‌سابید، خاطرات غم‌انگیزش را له می‌کرد.»
از میا کوتو پیش از این اثر «دیار خوابگردی» و «زیر درختچه یاسمن» با همین سبک انتشار یافته است. انتشارات افق اخیراً «رودی به نام زمان» را در ۲۳۰ صفحه و با بهای ۲۴۰ هزار تومان عرضه کرده است.
نظر شما