به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) در شهرکرد، این کتاب که ‌از سوی مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه‌هنری استان چهارمحال و بختیاری، توسط انتشارات اقلیما به چاپ رسیده، طی مراسمی رونمایی شد.

کاهش حجم تولیدات هنری

در ابتدای این برنامه، رئیس حوزه هنری استان چهارمحال و بختیاری، ضمن تبریک روز قلم به شاعران و نویسندگان، از کاهش حجم تولیدات شاعران استان، ابراز نگرانی کرد و گفت: بعد از شیوع کرونا، متاسفانه دچار بحران اساسی در فضای هنری شدیم و حجم تولیدات هنری در استان چهارمحال و بختیاری،  به شدت کاهش پیدا کرد.

قائدی گفت: از کم‌کاری هنرمندان انتقاد و از همه‌ شاعران، نویسندگان و هنرمندان دعوت کرد به تولید اثر هنری اهتمام بورزند.

وی هم‌چنین به چاپ مجموعه شعر شاعران جوان استان با کوشش وحید برزگر اشاره کرد و گفت: همه‌ دوستان شاعر همکاری کنند تا این مجموعه شعر قبل از سال ۱۴۰۳ به چاپ برسد.

ایرانی‌ترین قالب شعر

همچنین حکیم آذر، استاد دانشگاه آزاد اسلامی که به عنوان منتقد کتاب در برنامه حاضر شده بود، ضمن عرض تبریک روز قلم به همه‌ شاعران و نویسندگان حاضر در جلسه، به نقد این کتاب پرداخت.

وی ضمن بررسی اوزان رباعی، از این قالب به عنوان ایرانی‌ترین قالب شعر یاد کرد و افزود: همان‌ طور که شفیعی کدکنی در کتاب موسیقی شعر اشاره می‌کند، در شعر عرب، رباعی وجود ندارد و خاص شعر فارسی‌ است و رباعی‌سرایان از قرن پنجم تا به امروز به حکمت‌های سرشته شده در نهاد انسان ایرانی می‌پردازند.

وی رباعی را مردمی‌ترین قالب شعر دانست و افزود: به دلیل آن‌که رباعی سریع به حافظه سپرده می‌شود، بر سر زبان‌ها می‌افتد و وزن خوش‌آهنگی دارد، مردمی‌ترین قالب شعر فارسی شمرده می‌شود. به همین دلیل به وفور با رباعی‌های سرگردان مواجه می‌شویم که به نام شاعر دیگری به چاپ رسیده و منتشر شده اند.

حکیم آذر به مضمون رباعیات نیز اشاره کرد و گفت: سرودن رباعی، سخت‌تر از دیگر قالب‌های شعری است از آن خاطر که شاعر باید کامیابی‌ها، ناکامی‌ها، عشق‌ها، دردها، رنج‌ها و عواطف خویش را به صورت فشرده  فقط در دو بیت بگنجاند و به جامعه عرضه کند.

وی با اشاره به این بیت از صائب تبریزی، در رباعی بیت آخر می‌زند چنگی به دل خط پشت لب به چشم ما ز ابرو خوش‌‌تر است و رباعی های شاعران بزرگی مثل خیام و... به تاثیر مصرع آخر در رباعی نسبت به سه مصرع دیگر، اشاره کرد.

وی هم‌چنین از شخصی شدن اشعار شاعران انتقاد کرد و افزود: رباعی باید حکمت آمیز و مردمی باشد و کمتر به سمت مسائل شخصی شاعر بپردازد. شاعران این بدهکاری را به مردم دارند که چهره‌ مردم در شعرشان، بیشتر از چهره‌ خود شاعر نشان داده شود.

وی در ادامه شعر مردمی را این گونه توصیف کرد: شعر مردمی شعری است که مخاطب با آن همزاد پنداری کند و از پنجره‌ی دید شاعر، به جهان نگاه کند.