به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از نیویورک تایمز، پروفسور گینگریچ که سال‌ها در هاروارد تدریس می‌کرد، در طول دهه‌های تدریس نجوم و تاریخ علم، گاهی برای سخنرانی‌هایش در کلاس درس، لباس دانشمندان لاتین زبان قرن شانزدهم را می‌پوشید یا نکته‌ای از فیزیک را با نمایشی به یاد ماندنی بیان می‌کرد.
سرسختی پروفسور گینگریچ در پشتکار طولانی مدت او برای بررسی نسخه‌های «شش کتاب درباره گردش اجرام آسمانی» کوپرنیک که اولین بار در سال 1543- سال درگذشت کوپرنیک- منتشر شد، مشخص بود. آن کتاب این تز را مطرح می‌کرد که زمین به دور خورشید می‌چرخد، چالشی عمیق برای دانش علمی و اعتقاد مذهبی در آن دوران. نویسنده آرتور کوستلر در سال 1959 ادعا کرده بود که کتاب کوپرنیک در زمان خود دیده نشده است و پروفسور گینگریچ تصمیم گرفت تا بررسی کند که آیا این درست است یا خیر.
در سال 1970 او با نسخه‌ای از کتاب «درباره گردش اجرام آسمانی» مواجه شد که در کتابخانه رصدخانه سلطنتی در ادینبورگ به شدت حاشیه‌نویسی شده بود و نشان می‌داد که حداقل یک نفر آن را از نزدیک خوانده است و این سرآغاز تلاش او برای بررسی نسخه‌های مختلف این کتاب بود.
سی سال و صدها هزار مایل بعد، پروفسور گینگریچ حدود 600 نسخه از «درباره گردش اجرام آسمانی» مربوط به دوران رنسانس را در سراسر جهان بررسی کرده بود و تصویری دقیق نه تنها از میزان دقیق خواندن این اثر در زمان خود، بلکه همچنین از چگونگی گسترش و تکامل نظریه‌های آن ایجاد کرده بود. او همه این‌ها را در «کتابی که هیچ‌کس نخواند: بررسی گردش‌های نیکلاس کوپرنیک» (2004) مستند کرد.
گینگریچ در طول زندگی حرفه‌ای خود اغلب در مورد اعتقاد خود مبنی بر اینکه دین و علم، تضادی با هم ندارند، نوشت یا صحبت کرد. او این موضوع را در کتاب‌های «جهان خدا» (2006) و «سیاره خدا» (2014) بررسی کرد و معتقد بود که خالق فوق هوشمندی در فراسوی کیهان و درون آن وجود دارد.
پروفسور گینگریچ، استاد بازنشسته هاروارد و در رصدخانه اختر فیزیک اسمیتسونیان، ستاره شناس ارشد بازنشسته بود. علاوه بر کتاب‌هایش، مقالات بی‌شماری را در طول زندگی حرفه‌ای خود نوشت.
سه‌شنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۲ - ۰۸:۱۴
نظر شما