هادی جانفدا در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با اشاره به اینکه در میان مضمون‌های شعر فاطمی، موضوع شهادت ایشان اتفاق بسیار مهمی است، عنوان کرد: درباره زمان شهادت ایشان که 40، 70 یا 90 روز پس از رحلت پیامبر اسلام (ص) اتفاق افتاد و آن مصایب سنگینی که بر سر یگانه دختر نبی مکرم بسیار کم‌سال آمد که در نهایت به شهادت مخفیانه ایشان منجر شد، شاعران شیعی حساسیت زیادی نشان داده‌اند و طبیعی است که حجم اشعار مربوط به شهادت نسبت به سایر گونه‌های شعر فاطمی بیشتر باشد.

دبیر مجمع شاعران اهل بیت (ع) با بیان اینکه شاعران فاطمی علاوه بر موضوع شهادت درباره منقبت حضرت فاطمه (س) نیز اشعار خوبی خلق می‌کنند، ولی حجم آثار در حوزه شهادت ایشان بیشتر است، گفت: افزایش تعداد مجالس روضه‌خوانی و شعرخوانی درباره شهادت حضرت فاطمه (س) طی دو دهه اخیر خود عاملی در افزایش توجه به موضوع شهادت ایشان بوده است.

وی با تاکید بر اینکه حضرت فاطمه (س) بانویی کامل و الگوی انسانیت هستند، افزود: با اینکه ایشان از نظر تمام جنبه‌های انسانی در اوج هستند شاعران در فهم و بیان سیره عملی و اجتماعی این شخصیت کوتاهی کرده‌اند. سیره اجتماعی حضرت فاطمه (س) پس از شهادت پیامبر (س) در اوج و کمال، ظهور کرد و شاهد حضور شجاعانه ایشان در برخورد با حکومت غاصب در حمایت از ولایت امام علی (ع) و نیز بازپس‌گیری فدک شدیم.

جانفدا با اذعان بر اینکه حضرت زهرا (س) را نمی‌توان به طور کامل شناخت و زبان و قلم از توصیف ایشان قاصر است، عنوان کرد: در عین حال هر تلاشی که شاعران برای فهم و شناساندن وجوه شخصیتی این بانوی بزرگ اسلام انجام دهند، ارزشمند است.

صاحب مجموعه اشعار آیینی «کفشداری یازده» و «با لهجه خدا و صدای خودت» افزود: شاعر آیینی که در عرصه شعرسرایی برای معصومان (ع) وارد می‌شود باید در انتخاب واژه‌ها، نحوه بیان، پرداختن مضامین و محتوای شعرش، ادب را رعایت کند. این اصل مهم در تمام انواع شعر آیینی از جمله فاطمی، رضوی، عاشورایی و علوی باید مورد توجه باشد.

جانفدا با اشاره به افزایش کمی شعر فاطمی در سال‌های اخیر گفت: متاسفانه کیفیت آثار به میزان کمیت، رشد نداشته و باید در این زمینه تلاش‌های جدی‌تری انجام شود تا شاهد سرایش بهترین و زیباترین آثار در حوزه شعر فاطمی باشیم.

نمونه شعر فاطمی از جانفدا:
تا آمدی کمی بنشینی کنارمان
تقدیر اشاره کرد به کم بودن زمان

از روی خاک با کمی اکراه پا شدی
رفتی وضو گرفتی از اشراق و بعد از آن

هجده نفس کشیدی و رکعت به رکعتش
نزدیک‌تر شدی به خودت، ذات بی‌نشان

کم مانده بود در ده پیغمبر خدا
مردم خدایشان بشود: یک زن جوان!

می‌خواستی که جلوه کنی بر زمین ولی
توحید غیرتی شد و بردت به آسمان

از عصر جاهلیت آنها، تو را گرفت
دادت به درک ناقص این آخرالزمان

حالا هزار سال پس از تو رسیده‌اند
اهل زمین به قسمت جذاب داستان

جایی که آسمان به زمین رزق می‌دهد
از سفره نگاه تو، بانوی مهربان!

در کوچه‌های ساکت و مرطوب شهر ما
حس می‌شود حضور شما موقع اذان

اما هنوز منظره بکر خالقی
که وا نشد به دیدن تو چشم دیگران

این شعر را بگیر و برای فرشته‌ها
با لهجه خدا و صدای خودت بخوان...