آزاد شیخی مترجم مجموعه دو جلدی «سواستفاده جنسی دوران کودکی (علائم، راهبردهای درمانی، و التیام آسیب‌ها)» که از سوی انتشارات ارجمند منتشر شده در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره این اثر توضیح داد: کتاب یک مجموعه دو جلدی است که جلد اول بیشتر از لحاظ حقوقی به مساله نگاه کرده است و از تلاش‌ها و قوانین و کنوانسیون‌های جهانی برای روشن کردن این موضوع صحبت شده است. در این جلد در فصل‌های اول و سوم از تاریخچه و زمینه سواستفاده جنسی صحبت شده است. در جلد دوم از نگاه روانشناختی به مساله نگاه شده است و هدف این بوده که افرادی که در کودکی چنین اتفاقی را تجربه کرده اند التیام پیدا کنند و بر آسیب‌های روانی و گاهی جسمی ناشی از این اتفاق غلبه کنند.  

او ادامه داد: در ابتدا هیچ برنامه ای برای کار کردن در این زمینه نداشتم به ویژه اینکه رشته تحصیلی من جدا از چنین موضوع‌هایی بود و کار کردن در این زمینه برایم بسیار وقت گیر بود چراکه فقط یک ترجمه ساده نبود و لازم می‌شد من از علم حقوق و روانشناسی آگاهی‌هایی کسب کنم. اما وقتی برای اولین بار فیلم «هیس! دخترها فریاد نمی زنند» ساخته خانم پوران درخشنده را دیدم متوجه وجود چنین پدیده و اتفاقی در میان جوامع مختلف و به طبع ایران شدم. بعدتر، هنگامی که یکی از دوستانم به اسم آقای بابک جمشیدی به من پیشنهاد ترجمه کتابی در این زمینه را دادند با اینکه واقعا هیچ تخصصی نداشتم ولی برایم بسیار با ارزش بود. وقتی در بطن کار قرار گرفتم بیشتر متوجه شدم که جامعه کنونی ایران به وجود چنین کتاب‌هایی نیاز دارد چون در ایران در این زمینه نسبتا کم کار شده است. بنابراین، هدف اصلی می تواند این باشد که احساس کردم جامعه ام نیاز به نشر کتاب‌هایی با این موضوع دارد و واقعا از این دسته کتاب‌ها باید بیشتر خوانده شوند.   

او با بیان اینکه هر فردی که دارای دانش خواندن و نوشتن باشد می‌تواند مخاط این کتاب باشد و با مطالعه این کتاب حداقل به ضرورت مطالعه بیشتر در این زمینه پی ببرد و البته که مطالعه این کتاب برای حقوق دانان، روانشناسان، درمانگران، و دانشجویان روانشناسی و حقوق نیز می‌تواند بسیار سودمند باشد افزود: مطالعه این کتاب برای والدین، مربیان و معلمان و افرادی که به هر نحوی با زندگی کودکان بیشتر ارتباط دارند می‌تواند ضروری باشد. تنها بازخوردی که تا اکنون از سوی دوستان و صاحب نظران دریافت کرده ام این بوده است که شدیدا استقبال شده و بر ضرورت چنین موضوع‌هایی تاکید شده است. هرچند مطئنم بعدتر از سوی متخصصان و صاحبنظران ایرادهایی هم به این کار وارد خواهد شد چون فعلا در اختیارشان قرار نگرفته است.   

شیخی گفت: نیاز است از طریق‌های مختلف به مردم در این زمینه آگاهی داده شود مثلا حتی در آموزش و پرورش جزو برنامه‌های درسی قرار گیرد و در مدارس برای اولیای دانش آموزان کارگاه‌های آموزشی منظم و مختلف گذاشته شود. اگر خوانندگان کتاب را تا آخر مطالعه کنند متوجه ایده‌های خلاقانه در این مورد در کشورهای دیگر می‌شوند و می‌توانند از آنها الگو بگیرند.

او بیان کرد: از آنجا که زندگی کودکان محدود به منطقه جغرافیایی یا طبقه اجتماعی خاصی نمی‌شود نیاز است تمام گروهای جامعه توجه به این موضوع را ضروری بدانند و از هیچ تلاشی دریغ نکنند، هرچند این انتظار منطقی است که باید دانشجویان رشته‌های علوم انسانی روی این موضوع توجه بیشتری داشته باشند.  
 
شیخی در پایان یادآور شد:‌ والدین به بهانه اعتماد، خوش باوری، ساده دلی، عرف، یا ضعف اقتصادی کودکان خود را در دسترس دیگران، حتی افراد قابل اعتماد، قرار ندهند. بعلاوه، یک باور کلیشه ای که وجود دارد این است که کتابخوانی بیشتر برای کسانی است که تحصیلات آکادمیک دارند یا تقریبا بی مشکل و دارای یک زندگی آرام هستند ولی من حداقل در این مورد شدیدا باور دارم که همه باید به مطالعه بپردازیم چرا که بحث امنیت کودکان و زندگی فردایی است که برایشان می‌سازیم.