کتاب شامل ۶ فصل به ترتیب با این عناوین است: «اندیشه فیلم نوآر»، «رمان جنایی نوگرا و نوآر هالیوودی»، «سیاست و سانسور در نوآر هالیوودی»، «سرمایه، منتقدان و هنر فیلم نوآر»، «سبک شناسی فیلم نوآر» و «زندگانی دوباره نوآر».
کتاب همچنین سه پیوست دارد که محتوای آنها از این قرار است: «ده فرمان فیلم نوآر به روایت راجر ایبرت»، «گفتوگو با جیمز نرمور؛ استاد دانشگاه، منتقد فیلم و مورخ سینما» و «گفتوگوی نوئل کینگ با جیمز نرمور».
در بخشی از مقدمه مترجم بر این کتاب آمده است: «فیلم نوآر را بی سازمانترین و در عین حال دلرباترین دسته بندی سینما میدانند. صرفنظر از پاسخ این پرسش پروفسور ریک آلتمن (نویسنده و منتقد سینما، استاد سینما و ادبیات تطبیقی دانشگاه آیووا که «فیلم نوآر ژانر است یا سبک؟» ما فیلم نوآر را معمولاً در پیوند با برخی فیلمهای سیاه و سفید هالیوودی میدانیم که در دهههای چهل و پنجاه ساخته می شد.
در این فیلمها، کارآگاههای خصوصی از زنان افسونگر فریب میخوردند، زنان خانهدار از سوی آدمکشها تهدید میشدند، گروههای خلافکار برای سرقتهای بزرگ برنامه میریختند و زوجهای یاغی از چنگ قانون میگریختند. شاهین مالت، غرامت مضاعف، از دل گذشتهها و… از برجستهترین نمونههای نوآر هستند.»
یکی از ویژگیهای مهم این کتاب بهروز بودن آن است؛ چنان که بسیاری از بهترین نمونههای سینمایی و تلویزیونی نوآر در سالهای اخیر نیز در آن بررسی شده است. نرمور در این کتاب به مقابله با برخی باورهای نادرست و افسانه پردازیها درباره فیلم نوآر پرداخته و کوشیده است با نگاهی بی طرفانه کتابی بنویسد که هم نزد جامعه آکادمیک معتبر و آبرومند باشد و هم میان خوانندگان سینمادوست، آگاهی بخش و لذت آفرین دیده شود.
نظر شما