باباخانی در غرفه جلال عنوان کرد
داستان کوتاه به مثابه رقص در اتاقی کوچک/ کتاب من پشت ویترین، بچه مردم است
خسرو باباخانی، نویسنده پرکار کشورمان عنوان کرد که داستان کوتاه در مقایسه با رمان به مثابه رقص در اتاقی کوچک در مقابل دویدن در مسافتی طولانی است.
این نویسنده با وجود اینکه وضعیت کیفی و کیفی تالیف و فروش داستانهای کوتاه در یک سال اخیر نسبت به رمان مطلوب نیست، افزود: یکی از دلایل استقبال کمتر از داستان کوتاه نسبت به رمان بدسلیقگی ناشران در طراحی جلد و انتخاب قطع کتاب است. از سوی دیگر نوشتن داستان کوتاه دشوار است و در مقایسه با رمان گویی داستان کوتاه نوشتن رقص در اتاقی کوچک و رماننویسی دویدن در مسافت طولانی است. در رمان اگر نویسنده در قسمتهایی کوتاهی و افت کند خواننده میبخشد ولی در داستان کوتاه باید دایم در اوج باشد.
وی گفت: یک نویسنده وقتی پس از رنج و سختی طولانی یک کتاب را مینویسد، پس از چاپ دیگر برای او نیست و من آثارم را که پشت ویترین میبینم احساس میکنم بچه مردم است.
باباخانی تصریح کرد: نویسندگی کاری دشوار و با مزد و پاداش اندک است و من با اینکه عاشق نوشتن هستم اگر به عقب بازگردم دیگر این حرفه را دنبال نمیکنم.
وی با بیان اینکه از میان آثارش به خسرو شیرین علاقه بیشتری دارد، توضیح داد: این داستان در سالهای منتهی به انقلاب، در دوران نوجوانی شخصیت اول قصه آغاز میشود و در سالهای اولیه جنگ ادامه مییابد. زمینه روایت، آبادان است که از سالهای پس از جنگ جهانی دوم تاکنون یکی از متمایزترین مناطق شهری ایران بوده است. این کتاب روایت خاطرات سالهای 54 تا 60 است و روایتی از حصر آبادان و فداکاری سخت رزمندگان در نجات زنان و کودکان بیپناه با رد کردنشان از دشت کویر را دربردارد.
باباخانی گفت: خود من در آن واقعه حضور داشتم و شاهد بودم چه تعداد زنان، کودکان و رزمندگان بر اثر تشنگی و سختیهای بسیار جان دادند و خوراک لاشخورها شدند.
وی همچنین به بازدیدکنندگان نمایشگاه کتاب تهران پیشنهاد کرد که «آداب کتابخوانی» نوشته احسان رضایی درباره روایت احوال کتابخوانان را مطالعه کنند.
سیوسومین نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران از 21 تا 31 اردیبهشت به صورت حضوری در مصلای امام خمینی (ره) و به صورت مجازی دایر است.
نظر شما