به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، 12 اردیبهشت و روز معلم فرصتی است تا یادی از سعدی شیرازی، این شاعر و ادیب بزرگ ایران زمین کنیم که در بوستان و گلستان خود چون معلمی دلسوز انسان‌ها را به اخوت و عدالت اجتماعی دعوت کرده است. بنی‌آدم‌ اعضای‌ یکدیگرند، درس بزرگی است که با شاگردی در مکتب سعدی می‌آموزیم و کاربست همین یک پیام برای برقراری عدالت در تمام جهان کافی است.

سعدی در بوستان و گلستان و در جای جای مواعظ و قصاید حکمی خود به رعایت‌ عدل‌ و احسان‌ دعوت کرده و از جمله در باب اول بوستان گفته است:
«تو کی بشنوی نالهه دادخواه
به کیوان برت کلهه خوابگاه؟
چنان خسب کآید فغانت به گوش
اگر دادخواهی برآرد خروش
که نالد ز ظالم که در دور توست
که هر جور کاو می‌کند جور توست
نه سگ دامن کاروانی درید
که دهقان نادان که سگ پرورید
دلیر آمدی سعدیا در سخن
چو تیغت به دست است فتحی بکن
بگو آنچه دانی که حق گفته به
نه رشوت ستانی و نه عشوه ده
طمع بند و دفتر ز حکمت بشوی
طمع بگسل و هرچه دانی بگوی»
 
سعدی‌ حکیمی بود که حکمتش را به دیگران تعلیم می‌کرد و معلمی دلسوز بود که دانشش را بی‌دریغ در اختیار دیگران قرار می‌داد وی دغدغه تربیت و اخلاق داشت و دایم تاکید می‌کرد که لازمه سعادت، اخلاق و تربیت است. وی در باب دوم گلستان اشاره کرده:
«صاحب دلی به مدرسه آمد ز خانقاه
بشکست عهدِ صحبتِ اهلِ طریق را
گفتم میان عالم و عابد چه فرق بود
تا اختیار کردی از آن این طریق را
گفت آن گلیم خویش به در می‌برد ز موج
وین جهد می‌کند که بگیرد غریق را»

و در باب ششم بوستان نیز می‌گوید داروی تربیت، هنر و هنر آموزی، معرفت و معرفت اندوزی است که آدمی را از دام و دد که جز خور و خواب نمی‌شناسد متمایز می‌‌کند:
«خردمند مردم هنرپرورند
که تن پروران از هنر لاغرند
خور و خواب تنها طریق دد است
براین بودن آیین نابخرد است
خنک نیک‌بختی که در گوشه‌ای
به دست آرد از معرفت توشه‌ای»

گلستان‌، بوستان‌، مواعظ‌ و بعضی‌ رسالات ‌تعلیمی‌ سعدی بهترین کتاب‌های تربیتی و اخلاق انسانی هستند که کمک می‌کنند زیباتر و بهتر زندگی کنیم.