حسین ایمانی جاجرمی دانشیار گروه مطالعات توسعه اجتماعی دانشگاه تهران از حضور احتمالی یکی از ترجمههایش در سیوسومین نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران خبر داد و گفت: «کاخهایی برای مردم» عنوان این اثر است که تاثیر زیرساخت اجتماعی در محلههای فقیرنشین میپردازد.
ایمانی درباره کتاب توضیح داد: این کتاب مفهوم جدیدی را مطرح میکند به نام زیرساخت اجتماعی یا social infrastructure که اهمیتش برای حفظ پایداری زندگی برای اجتماعات بشری، رفع نابرابری طبقاتی و افزایش همبستگی اجتماعی است. از آنجایی که بحث جدیدی بود به سراغ ترجمه این کتاب رفتم.
وی درباره آشناییاش با نویسنده کتاب، بیان کرد: اریک کلینبرگ (Eric Klinenberg) استاد جامعهشناسی نیویورک این کتاب را نوشته است که بر اساس تحقیقاتش روی واقعهای در سال 1997 در شیکاگو است. در این سال موج شدیدی از گرما در شیکاگو نزدیک به 700 نفر را از بین برد.
ایمانی اضافه کرد: نویسنده بعد از تحقیقات متوجه میشود که محلههای ثروتمندنشین تلفات کمتری داشتهاند و بیشتر تلفات مربوط به محلههای فقیرنشین است. با این حال با مورد جالبی مواجه میشود و میبیند که برخی از محلههای فقیرنشین توانستهاند مانند محلههای ثروتمندنشین عمل کرده و از مهلکه نجات پیدا کنند. بنابراین برایش این پرسش مطرح میشود که چه چیز باعث تابآوری این محلهها شده است؟
وی اضافه کرد: او بعد از تحقیقات متوجه میشود که دلیل این تابآوری، مسئلهای به نام زیرساخت اجتماعی است. در این محلهها به واسطه فضاها و اماکنی که به صورت عمومی برای افراد فراهم شده، ارتباطات قویتری میان مردم شکل گرفته است. روند تبدیل یک غریبه به آشنا و آشنا به دوست، مشخص است و این محلهها توانستهاند این روابط را ایجاد کنند که توانستهاند تابآوری بالایی درمقابل این موج گرما داشته باشند.
ایمانی توضیح داد: پیادهروهای مفرح، کتابفروشیها، کتابخانههای عمومی، زمینهای فوتبال و ... فضاهایی هستند که باعث میشود آدمها از نژادها و گروههای مختلف به هم نزدیک شوند. از طرفی با خبرگرفتن از یکدیگر و سر زدن به هم، توانستند از اینکه چه کسی به چه چیزی نیاز دارد مطلع شوند و به دادش برسند. مثلا پیش میآمد که سالمندانی در طبقات بالای ساختمانها محبوس میشدند و توان حتی باز کردن پنجره را نداشتند.
وی گفت: کلینبرگ در کتابش، به مفهومی به نام نابرابری طبقاتی-فضایی در شهرها اشاره میکند و به جدا شدن ثروتمندان از فقرا میپردازد.
نظر شما