درباره نگارش کتاب «نامه‌های موش بی‌سواد» بفرمایید و به صورت کلی به چه موضوعاتی علاقه‌مندید و چه موضوعاتی ذهن شما را درگیر می‌کند و وسوسه‌تان می‌کند که درباره‌اش بنویسید؟
احساس کردم امروز خیلی از کودکان و نوجوانان به این نتیجه رسیده‌اند که اگر درس هم نخواندن خیلی اهمیت ندارد؛ در بین آن‌ها این دیدگاه که درس خواندن اهمیت و ارزش سابق را ندارد، وجود دارد. من به اهمیت سوادآموزی خیلی تاکید داشتم. به عنوان یک درمانگر شاهد این موضوع بودم که خیلی از کودکان، نمی‌توانند از احساسات خود بنویسند؛ زمانی که با بچه‌های خیلی کوچک صحبت می‌کنم و آن‌ها می‌خواهم که درباره احساسات خود بنویسند، خیلی از بچه‌ها نمی‌دانند؛ حتی وقتی حال‌شان را می‌پرسید، نمی‌دانند چه بگویند. نوشتن احساسات خیلی مهم است.
در هنگام نگارش کتاب «نامه‌های موش بی‌سواد»، نمی‌دانستم که قرار است چه مسیری را طی کنم؛ به صورت اتفاقی کتاب به حالت طنز تبدیل شد؛ یک وقت‌هایی که به عقب برمی‌گشتم و دوباره می‌خواندم، خودم هم می‌خندیدم. این کتاب خیلی راحت نوشته شد و موضوع آن، مبحثی بود که سال‌ها دغدغه ذهنی‌ام بود. خوشبختانه تصویرگری خیلی خوبی دارد. به بچه‌ها کمک می‌کند که چقدر نوشتن مهم است. به صورت کلی فکر می‌کنم وقتی می‌بینم یک جایی، موضوعی است که بچه‌ها با آن درگیر هستند، شروع به نوشتن می‌کنم. در تمام این سال‌ها، سعی کردم تکراری ننویسم. هر کتابی که نوشته‌ام را بخوانید، با کتاب دیگرم متفاوت است و هر کدام به یک دغدغه کودکان می‌پردازد.
به عنوان یک درمانگر کودکان، از روانشناسی کودک و به کارگیری آن در نوشته‌هایتان بگویید.
در تمام داستان‌ها و کتاب‌هایم، صددرصد از روانشناسی بهره می‌گیرم. فکر می‌کنم این یک شانس بزرگ است که با بچه‌های زیادی که در مشکل هستند، در ارتباط هستم. دائم پیگیر مشکلات بچه‌ها هستم. این بزرگترین شانس و نعمت است که هم نویسنده و هم روانشناس هستم.
کتابها تا چه اندازه بر زندگی کودکان تاثیر می‌گذارد و زندگی‌شان را تغییر می‌دهد؟
من صددرصد مطمئن هستم که کتابها بر زندگی کودکان و حتی جامعه تاثیرگذار است. 30 سال است که در این حوزه فعالیت دارم و از نزدیک شاهد تغییر و تحولات افراد بعد از خواندن کتاب بوده‌ام. با کتاب می‌توان یک فرد افسرده را شاد کرد. البته تمام این موارد مشروط به خواندن کتاب و عادت دادن کودک از همان بچگی به خواندن کتاب است. فرهنگ کتاب‌خوانی بسیار مهم است و ما باید این فرهنگ را از کودکی به فرزندان‌مان بیاموزیم. برای آموزش و ترویج مطالعه در میان کودکان، هم خانواده‌ها و هم آموزش‌وپرورش دخیل هستند و باید به یکدیگر کمک کنند.
در حال حاضر کیفیت کتاب‌های کودک را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در حال حاضر تعدادی از کتاب‌های موجود در بازار، خیلی بی‌محتوا هستند و فقط جنبه سرگرمی دارند. من به عنوان یک مادر، هیچ‌گاه این قبیل کتابها را به فرزندم پیشنهاد نمی‌کنم و برای او نمی‌خرم. خیلی‌ها معتقد هستند که، کتاب فقط جنبه سرگرمی داشته باشد. کتاب باید رسالت خودش را داشته باشد؛ ولی علایق بچه‌ها باید در نظر گرفته شود؛ ای کاش در سرگرمی، کیفیت در نظر گرفته شود.
دغدغه شما برای کودکان و نسل امروز چیست؟
در حال حاضر که خیلی از کودکان و نوجوانان امکان خرید کتاب را ندارند، توصیه می‌کنم که نهاد کتابخانه‌ها تعداد کتابخانه‌هایش را افزایش یابد تا کتاب‌های بیشتری در اختیار کودکان قرار دهند. هرچه شهرها کوچک‌تر است، تعداد افراد مراجعه کننده به کتابخانه بیشتر و این نشان‌دهنده نیاز بیشتر در این مناطق است. هیچ‌چیز مهم‌تر از فرهنگ‌سازی در کشور نیست. خودم کتاب‌های زیادی دارم و حتما آن‌ها را به کتابخانه، مخصوصا کتابخانه‌های روستایی هدیه می‌کنم تا کودکان روستایی هم بهره‌مند شوند.
نظر شما