خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، آنژیلا عطایی: «جهان‌های موازی» دومین مجموعه شعر میثم فلک‌ناز است که انتشارات مروارید در سال 1400 منتشر کرده است. روایت‌مداری و تخیل در شعر عناصرپررنگ این مجموعه هستند. توجه به امر ویرایش در شعر، پیروی از چهارچوب‌های زبانی سالم و تقویت عنصر تخیل کتاب حاضر را از نخستین مجموعه این شاعر با عنوان «عکسی از هیچ» پیش می‌اندازد. روایت شعرها در فضایی سیال و خلسه‌وار می‌گذرد و آنچنان سالم و سبک بر بستری از زبان و تخیل گذشته است که تقریبا نمی‌توان سطر یا حتی کلمه‌ای زائد و نامتناسب با شعرها پیدا کرد.
می‌دانیم که شعر امر خیالی است که در جهان واقعی بنا می‌شود. در واقع ابزار کشف رخدادهایی از جهان به دست شاعر است که دیگران قادر به کشف و دریافت آنها نیستند و آنها را نمی‌بینند. شعری که بر تخیل استوار باشد توضیح واضحات ندارد و در دام حرف زدن نمی‌افتد، چنین شعری قطعا فضایی را برای مخاطب، سپید می‌گذارد تا در لذت فهم و کشف با شاعر همراه شود. میثم فلک‌ناز به خوبی توانسته از پس شعرهای بلندی برآید که تا پایان از تک‌وتا نیفتاده‌اند زیرا عناصری را در شعر کنار هم دارد که یکدیگر را تقویت می‌کنند و باعث می‌شوند که شعرهای مجموعه یکدست از کار در آیند و هر شعر به خودی خود شعر موفقی باشد. روایت‌ها انسجام تصویری دارند و سپیدخوانی در شعر موجب نمی‌شود که مخاطب با شعر بیگانه باشد و از همه مهم‌تر بستر زبانی سالم است که سلامت ساختار و فرم شعرها را تضمین می‌کند.
به نظر می‌رسد شاعر شعرهای این مجموعه را با دقت و وسواس انتخاب کرده و کنار هم چیده است و البته این وسواس باعث شده او از فراروی در سطح زبان پرهیز کند و همچنان در چارچوب زبان معیار، در یک اسلوب از پیش تعیین شده حرکت کند. اگرچه این رعایت و دقت موجب عدم بروز اشکالات ویرایشی و زبانی در شعر شده و او را از میانگین شاعران هم نسلش بالاتر کشیده است اما جرات تجربه و آزمون را از او گرفته است.
مخاطبی که شعر را می‌شناسد و با جریان‌های شعر معاصر ایران آشناست با خواندن شعرهای مجموعه حاضر به یاد شعرهای شهرام شیدایی می‌افتد. فلک‌ناز در این کتاب سعی کرده از فضای حاکم بر کارگاه‌های شعر شاعران مطرح و صاحب نام و نیز ازهم‌نسلانش فاصله بگیرد و همین او را به شاعری نزدیک کرده که در هیچ‌کدام از جریان‌های شعری معاصر بررسی نشده و البته دوران شاعری کوتاه و موفقی داشته است.
پررنگ بودن عنصر تخیل در شعرهای این کتاب، آنها را به شعرهایی تصویرگرا و ایماژیستی تبدیل کرده است و البته تصویرسازی در شعر به آفرینش مضمون و محتوا منجر شده است.
شعرهای این مجموعه اغلب بلند و کم و بیش موفق هستند که البته اگرچه زبانی سالم دارند و در ویرایش شعرها دقت فوق‌العاده‌ای به عمل آمده اما به شیوه مرسوم شاعران این سال‌ها سجاوندی ندارند، موضوعی که متاسفانه در شعر این روزها مغفول مانده است. کاربرد این نشانه‌ها به پیوستگی و وحدت اندام شعر کمک می‌کند.
«جهان‌های موازی» نقطه عزیمت «میثم فلک‌ناز» است. مجموعه‌ای از شعرهایی که به واقع شعر هستند و البته شاعر آنها نشان داده است که خواهد توانست به زبانی جرات‌مند و مستقل دست یابد.
یکشنبه ۱۷ بهمن ۱۴۰۰ - ۱۲:۲۸
نظر شما