دوشنبه ۲۶ مهر ۱۴۰۰ - ۰۹:۴۳
دعوتی برای شهروندان که نسبت خود را از نو با شهر تعریف کنند

کتاب «شنیدن شهر» دعوت و تمرینی‌ است برای شهروندان، شهرسازان، ساکنان و متخصصان تا نسبت خود با شهر را، به ‌کمک مفهوم روایت، از نو تعریف کنند.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) کتاب «شنیدن شهر» دعوت و تمرینی‌ است برای شهروندان، شهرسازان، ساکنان و متخصصان تا نسبت خود با شهر را، به ‌کمک مفهوم روایت، از نو تعریف کنند. مقالات این کتاب از مهم‌ترین آثاری هستند که در دو دهه‌ی گذشته در این حوزه نوشته شده‌اند و سراغ بازتعریف نسبت متخصص و شهروند، و شهرساز و شهر رفته‌اند. دغدغه‌ی اصلی نویسندگان فهم روایی شهرها و حرکت به سوی شهرسازیِ روایت‌محور است. آن‌ها از حضور پررنگ‌ روایت و عناصر روایی در دانش و کنش شهرسازی می‌گویند و این حضور پررنگ را جزئی از تحولی بزرگ‌تر می‌بینند: چرخش زبان‌شناختی، ارتباطی، استدلالی و روایی در علوم انسانی. از نظر آن‌ها، تحقق شهرهایی دموکراتیک‌تر، همه‌شمول‌تر و کثرت‌گراتر مستلزم تغییر فهم ما از شهرسازی است و روایت ابزار کارآمدی برای ایجاد این تغییر به ما می‌دهد؛ تغییری که در آینده می‌تواند به ظهور شهرهایی انسان‌مدارتر بینجامد.

کتاب حاضر از پنج مقاله تشکیل شده است. نوید پورمحمدرضا برای هرکدام از مقالات کتاب پیش‌درآمدی مفصل و خواندنی نوشته و دلیل انتخاب، اهمیت تاریخی، و ایده‌ها و مضامین آن را شرح داده است. «شنیدن شهر» شامل این مقالات است: چرخش روایی در شهرسازی: مروری انتقادی | لیون امیل؛ اهمیت قصه و قصه‌گویی در کنش شهرسازی | لیونی سندرکاک؛ شکل دادن آینده‌ی لوییویل از درون قصه و گل | جیمز تراگ مورتن؛ خلق فضا: قصه‌ها در شهرسازی | باربارا اکشتاین و دموکراسی، قصه‌گویی و شهر پایدار | رابرت آ.بیورگارد

در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «شهرها نیاز به قصه و قصه‌گو دارند؛ اما نه قصه‌ای واحد و نه قصه‌گویی منفرد. اگر شهر فاقد قصه و قصه‌گو را شهری فراموش‌کار بخوانیم که جا می‌گذارد و پیش می‌رود، بی‌آن‌که لحظه‌ای از خود بپرسد چه‌چیزی را برای چه جا گذاشته، شهرهای مفتخر به قصه‌ای یگانه و ازلی-ابدی هم شهرهایی خودپسندند که تفاوت و تنوع را برنمی‌تابند، روایت طبقه‌ی غالب را بر صدر می‌نشانند، به رنج و غم و آرزوی مردمان بی‌قدرت، اقلیت‌ها و گروه‌های حاشیه‌ای بی‌اعتنا هستند و به اسم هویت و اصالت، روایتی یکه و ذات‌گرایانه از گذشته، اکنون و آینده‌ی خود ارائه می‌دهند. شهرهای عاری از پی‌رنگ فراموش‌کارند و شهرهای تک‌پی‌رنگی خودپسند، و هر دو به یک اندازه جفاکار. فراموشی و تک‌صدایی، هر دو، ویژگی شهر مستبد و شهرساز خودرای هستند.»

درباره‌ مترجم
نوید پورمحمدرضا فارغ‌التحصیل دکتری شهرسازی از دانشگاه تهران است و به عنوان پژوهشگر، مدرس و مترجم در حوزه‌ی مطالعات شهری شناخته می‌شود. در کنار تحصیلات و کارهای آکادمیک، او هم‌چنین در حوزه‌ی مطالعات سینمایی و نقد فیلم هم فعال است. نشر اطراف پیش از این کتاب «شهر از نو» را با ترجمه‌ی نوید پورمحمدرضا منتشر کرده است.

کتاب «شنیدن شهر» با عنوان فرعی چرا برای طراحی، برنامه‌ریزی و روایت یک شهر به شنیدن قصه‌هایش نیاز داریم؟ به قلم لیونی سندرکاک، جیمز تراگ‌‌مورتن، لیوِن امیل، رابرت آ.بیورگارد، باربارا اِکشتاین و گردآوری و ترجمه: نوید پورمحمدرضا در 213 صفحه از سوی نشر اطراف منتشر شده است.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها