یکشنبه ۱۱ مهر ۱۴۰۰ - ۰۸:۰۸
بانوی ایرانی

اهل فکر بود و ذکر. بسیار می‌خواند و بسیار می‌اندیشید. اغلب کتاب منازل‌السائرین پیر هرات را می‌خواند و گاه اشعاری از لسان‌الغیب را زمزمه می‌کرد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، پاسداشت یاد و نام بزرگان و مفاخر کشور راهی است برای الگوسازی؛ راهی که کمک می‌‏کند جوانان با زیست علمی و شخصی این عزیزان آشنا شوند و با الگوگیری، راه پُرتلاش و پُرافتخار آن‌ها را ادامه دهند. بنیاد ملی نخبگان از چند سال قبل اقدام به برگزاری مراسم تکریم از نخبگان و مفاخر معاصر ایران‏ زمین در سراسر کشور کرده است که گزارش آن در بولتنی به نام «طواف شمع» و نشریه‌‌ای به نام «هنرنامه» منتشر شده است. بازخوردهای این اتفاق مبارک باعث شد تا خبرگزاری کتاب ایران با همکاری بنیاد ملی نخبگان تصمیم به درج برشی از زندگی شخصی و حرفه‌‏ای این بزرگان زیرِ نام «قاب روایت» کند. این مجموعه به قلم «محسن شاه‌رضایی» نوشته شده و تقدیم به خوانندگان خبرگزاری کتاب ایران می‏‌شود.
 
متن این شماره قاب روایت به شرح زیر است:
بانو، زنی امین بود که آدمی را مهم‌ترین ودیعه و امانت خدا بر زمین می‌دانست؛ فقیه بود و مجتهد و عالم. عارف بود و مفسر و زاهد. در روال زندگی بر سبیل اعتدال بود و میانه‌روی، آن‌گونه که در مصداق یک بانوی منزل، نمونه بود و اسوه.

هر روز مراقبه‌گر نفس بود و هر شام محاسبه‌گر آن؛ گویی می‌دانست که برای چه خلق شده است؛ همانی را که اغلب نمی‌دانستند و نمی‌دانند.

صبور بود و تسلیم و راضی. نقل است که بر مرگ فرزندان خود در کودکی و در اثر بیماری نیز صبوری پیشه می‌کرد و لب به شکوه نمی‌گشود.

هرگز به کلاس درسی نرفت و لغت و فقه و حکمت را نزد اساتیدی به‌نام آموخت که برای آموزش او به منزلشان می‌آمدند و در این راه چنان کوشید که اجازه فقاهت را از مراجع بزرگ روزگار خویش نظیر آیت‌الله محمدکاظم شیرازی و آیت‌الله عبدالکریم حائری دریافت کرد.

اهل فکر بود و ذکر. بسیار می‌خواند و بسیار می‌اندیشید. اغلب کتاب منازل‌السائرین پیر هرات را می‌خواند و گاه اشعاری از لسان‌الغیب را زمزمه می‌کرد. راستی که عارف بالله بود و حجتی از حجت‌های خدا که زمین هیچ‌گاه از وجود آنها تهی نیست؛ اما چون آنها را فراوان ندارد.

بزرگانی چون حاج‌آقارحیم ارباب و علامه طباطبایی او را ستوده و از او به بزرگی یاد کرده بودند. او در تربیت شاگرد و تألیف کتاب هم همتی والا داشت. بانوی مجتهده، علویه همایونی، از شاگردان او بود و کتاب‌های روش خوشبختی (توجه‌هایی به خواهران ایمانی)، مخزن‌اللئالی در مناقب مولی الموالی علی (ع) و تفسیر مخزن‌العرفان از جمله آثار او است. کتاب‌هایش را با القابی چون «بانوی ایرانی» و «بانوی اصفهانی» به طبع می‌رساند؛ القابی که خود انتخاب کرده بود و چه خوب انتخاب کرده بود تا همه بدانند سیده نصرت بیگم امین، «بانو امین» همه ایرانیان است و به فرهنگ خود سخت دلبسته و علاقه‌مند.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها