مرتضی شاه‌کرم نمایشنامه‌نویس و کارگردان در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره مجموعه نمایشنامه «من قاسم سلیمانی‌ام» اظهار کرد: پیش از شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی مامور شدم و قرار بود در قالب سینمایش که مجموعه‌ای از تئاتر، نمایش، سینما و تکنولوژی است کاری را درخصوص لشکر ۴۱ ثارالله آماده کنیم، لشکری که خود حاج قاسم سلیمانی در دوران هشت سال دفاع مقدس مامور تشکیل آن بود. بنا شد به کرمان بروم و تحقیقات خود را آغاز کنم تا ببینم، می‌توانم چنین اثری را بنویسم یا خیر.
 
وی افزود: در کرمان کار تحقیقاتی و پژوهشی خود را آغاز کردم و با دوستان و همرزمان او مصاحبه‌هایی انجام دادم. در حقیقت این پنج نمایشنامه‌ از دل آن گفت‌وگوها، تحقیقات و مطالعاتی که  در این زمینه انجام دادم شکل گرفت و پس از بازنویسی منتشر شد.  
او درباره مستند بودن این نمایشنامه‌ها بیان کرد: این اثر شامل پنج نمایشنامه‌ کوتاه است که جهت تامین گروه‌های نمایشی شهرستان‌ها و ‌گروه‌های جوان و کم بضاعت تولید شده و ۸۵ درصد اتفاقاتی که در نمایش وجود دارد بر اساس واقعیت است و مطالبی که درباره این سردار در نمایشنامه‌های این مجموعه نقل شده از خاطرات هم‌رزمانشان گردآوری شده است.
 
این کارگردان افزود: بنده سال‌هاست در این حوزه پژوهش و نگارش می‌کنم و می‌دانم یکی از آفت‌های بزرگ چنین کارهایی شعارزدگی و تقدس‌گرایی است و تاجایی که توانستم سعی کردم با دراماتیک کردن وقایع که در نمایش‌ها می‌گذرد از این امر پرهیز کنم؛ حال اگر در بخش‌هایی شعارزدگی دیده می‌شود ناخواسته بود و واقعا قصد نداشتم شعار بدهم؛ تنها حرف دلم بود.
 
وی درباره نمایشنامه سوم «سرباز سردار»و ایده مشارکت تماشاگران در نمایش اظهار کرد: از این رو که این نمایشنامه‌ها بر اساس نمایش‌های خیابانی و ‌محیطی شکل‌گرفته است و نه بر مبنای نمایش‌های صحنه‌ای. در این گونه نمایش‌ها معمولا نویسنده و طراح دوست دارد هر لحظه مخاطب را در نمایش خود دخیل کند؛ به این دلیل که مخاطب بیشتر با حرف و مفهومی که نمایش ارائه می‌دهد همراه شود. بر همین اساس در نمایشنامه‌هایی که نوشتم به شدت به کارگردان‌های اثر تاکید می‌کنم ‌که ارتباط خود را با تماشاگر از دست ندهند و به هر طریقی که می‌توانند مخاطب را وارد بازی خود کنند.
   
او در پاسخ به این سوال که آیا به همین دلیل است که در نمایشنامه‌های این کتاب توصیفات صحنه‌ای کمتر دیده می‌شود؟ گفت: بله دقیقا همینطور است. اصولا در فرم نمایش‌های خیابانی یک خط بیشتر  وجود ندارد و درواقع موضوع خود را مشخص کرده و شروع می‌کنند بر اساس آن موضوع اتود زدن و صحنه را برای اجرای خود ساخت؛ برای این که این دردسر را از سر گروه‌های جوانی که این نمایش‌ها را در سرتاسر ایران اجرا می‌کنند بردارم نمایشنامه‌های این مجموعه را به این صورت نوشتم که هم دیالوگ، هم توضیح و هم توصیف دارد و در برخی موارد توضیح صحنه کم است تا کارگردان ذهنیت خود را بر اثر قالب کند.
 
این نمایشنامه‌نویس درباره این که آیا الگویی مشخص در مجموعه نمایشنامه‌های «من قاسم سلیمانی‌ام» دارد بدین صورت که اکثر نمایشنامه‌ها راوی دارد که اذعان می‌کند قرار است داستانی را روایت کند، توضیح داد: اعتقاد من این است که ما ایرانی‌ها قصه دوست داریم به همین دلیل است که از دوران کودکی علاقه‌مند به شنیدن قصه حین خواب هستیم و اصولا مجموعه‌هایی که قصه محور هستند را دنبال می‌کنیم. شاید این قصه گفتن و گوش کردن تاثیری ناخواسته بر روایت من گذاشته که دوست دارم تماشاگر از همان ابتدا متوجه شود که قرار است قصه‌ای را برایش روایت کنیم.
   
مرتضی شاه‌کرم در پایان با اشاره به این که پنج نمایشنامه موجود در کتاب «من قاسم سلیمانی‌ام» در برخی نقاط کشور توسط گروه‌های مختلف اجرا شده است، گفت: خدا را شکر می‌کنم که توانستم قدم کوچکی بردارم برای این که توانستم اثری بنویسم تا گروه‌های کم برخوردار کشور که معمولا در نواحی دورافتاده‌تر هستند از این آثار استفاده کرده و آن را اجرا کنند و هر ضعفی را در این نمایشنامه می‌پذیرم.
 
انتشارات سوره مهر کتاب «من قاسم سلیمانی‌ام» اثر مرتضی شاه‌کرم را در ۸۸ صفحه، شمارگان هزار و ۲۵۰ نسخه و قیمت ۲۵ هزار تومان منتشر کرده است.