به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) مدیر نشر معین در گفت‌وگو با ایسنا، درباره وضعیت نشر در این روزهای کرونایی اظهار کرد: ما هم مانند همه قشرها هستیم. سلامتی مردم جامعه ارجح‌ و مهم‌تر است؛ گرچه مردم زیاد رعایت نمی‌کنند و  از طرف دیگر مدیریت خوبی هم وجود ندارد. به نظرم اگر در اسفندماه سخت‌گیری می‌کردند و قرنطینه کلی و جدی وجود داشت، الان درباره این موضوع صحبت نمی‌کردیم.  
او با اشاره به سخنان رییس اتحادیه ناشران و کتاب‌فروشان تهران مبنی بر خسارت ۹۰ درصدی ناشران در این روزها، گفت: بسیاری از همکاران ما مغازه، فروشگاه و دفتر کار دارند و سر ماه اجاره می‌دهند. چاپخانه‌ها هم تعطیل کرده‌اند. مانده‌ایم باید چه کنیم؟ خودِ من کاغذ گرفته‌ام، اما نتوانسته‌ام حواله‌اش را بگیرم و هنوز  چیزی مشخص نیست.  الان همه ما بین زمین و هوا هستیم. باز وضعیت ما نسبت به کسانی که محصولات فاسدشدنی دارند، بهتر است. اگر کتابی برای نمایشگاه آماده کرده‌ باشیم در انبار می‌ماند، اما خراب نمی‌شود و تاریخ مصرفش نمی‌گذرد. چه کاری از دست‌مان برمی‌آید؟ باید تحمل کنیم.
رامسری درباره احتمال برگزار نشدن نمایشگاه کتاب و راهکارهای جلوگیری از آسیب‌های احتمالی این موضوع نیز اظهار کرد: اصلا مشخص نیست که نمایشگاه برگزار می‌شود یا نه، برای این‌که جلو زیان نشر را بگیرند باید از ابتدا مدیریت صحیح شکل می‌گرفت تا به این‌جا کشیده نمی‌شد. وجود نمایشگاه بهتر از نبودنش است، اما هرگز نشرم را به نمایشگاه وابسته نکرده‌ام و اگر شرکت نکنم برایم اتفاقی نمی‌افتد، اما نمی‌دانم ناشران دیگر که بود و نبودشان به نمایشگاه وابسته است چطور برنامه‌ریزی می‌کنند. اگر کتاب خوب داشته باشند، مردم در تمام سال می‌خرند. مردم به دنبال کتاب خوب هستند نه کتاب معمولی، زیرا نه وقتش را دارند نه جایش را. ناشر باید متوجه باشد هر چیزی را چاپ نکند و زمانی که هر چیزی را چاپ نکند مردم چه در نمایشگاه و خارج از آن، از او می‌خرند.  
 او در ادامه بیان کرد: با برگزار نشدن نمایشگاه مسلما ناشران آسیب زیادی می‌بینند؛ امر بدیهی‌ای است.  ناشرانی داریم که تمام امیدشان نمایشگاه کتاب است. ما هم که مقداری ثبات داریم  بیشتر چک‌های‌مان برای اردیبهشت است. زمانی که گفتند نمایشگاه در فروردین‌ماه برگزار می‌شود، به مولف، چاپخانه و لیتوگراف برای اردیبهشت و بعد از نمایشگاه  چک دادم که کم‌کم سررسیدشان فرامی‌رسد و من نقدینگی ندارم، زیرا باید پیش از عید  یک‌سری کتاب می‌فروختم. الان حتی چک‌هایی هم که همکاران در شهرستان از ما کتاب خریده‌اند برگشت می‌خورد، یعنی  روی چک‌های‌شان نمی‌توانم حساب کنم.
این ناشر افزود: در این شرایط بانک مرکزی اعلام کرده است چک‌های برگشتی دو ماه اخیر  سوءسابقه حساب نمی‌شود، اما از طرف دیگر بانک تماس می‌گیرد که قسطت را نداده‌ای. همه همکاران ما مشکل بانکی دارند. درست است بانک به ما وام داده اما در ازای آن سند گرفته است؛ حتی اگر با کرونا هم از بین بروم ملک من در اختیار  بانک است، پس چرا نگران است؟ بانک به جای همکاری، بر زخم‌مان نمک می‌پاشد. 
او در ادامه خاطرنشان کرد: بر اساس اعلام رئیس اتحادیه، ناشران ۹۰ درصد خسارت دیده‌اند؛ او نگفته است نیمی از نشر وضعیت‌مان خیلی بد است. ۱۰ درصد  را هم برای فروش اینترنتی گذاشته است. الان از سایت ما می‌خرند، اما زمانی که من به عملکرد دولت انتقاد دارم، باید خودم هم رعایت کنم. اگر بخواهم فعالیت کنم هفت‌ هشت نفر از همکارانم باید به کتاب‌فروشی‌ها سر بزنند تا نمونه کتاب را ارائه بدهند، یا  برای خرید اینترنتی باید کتاب‌ها را بسته‌بندی کنیم و با پست بفرستیم، کسی که برای من کار می‌کند ممکن است کرونا بگیرد و یا با خود  به دفتر بیاورد. نشرمان را از ۱۰ روز مانده به سال نو تعطیل کردیم تا اول اردیبهشت‌ماه. اگر ادامه داشته باشد نمی‌دانم باید چه کنم؟ ساعت کارمان را کم کنیم یا شیف‌بندی کنیم، باید ببینیم چه می‌شود.
رامسری اظهار کرد: مدیریت درستی وجود ندارد. گفتند شنبه هفته آینده اوضاع عادی می‌شود، بعد گفتند بعد تعطیلات نوروز، الان هم گفته‌اند تا اول اردیبهشت. اول اردیبهشت هم درست نمی‌شود، زیرا مدیریت اساسی وجود ندارد. ارشاد هم منفک نیست.  ما از خدای‌مان است که اردیبهشت پایان فاجعه باشد. باید از اول جلو گسترش این بیماری را می‌گرفتند و سخت‌گیری می‌کردند. یک ماه همه چیز تعطیل می‌شد، هرکس بدون ماسک بیرون می‌آمد جریمه می‌شد، همان‌طور که اگر ماشین وارد طرح شود، جریمه‌اش می‌کنند، صنوفی که جزء مایحتاج مردم نبوند باید تعطیل می‌شدند. حتی الان هم خیلی‌ها به عمق فاجعه‌ پی نبرده‌اند، نه دستکش دست‌شان است نه ماسک دارند.  به نظرم کرونا فرصت خوبی بود تا بتوانیم فرهنگ‌سازی کنیم، اما قرنطینه اجرایی در کشور ما حالت قطره‌چکانی داشت. البته نمی‌توان خیلی هم ایراد گرفت و آن را محکوم کرد. خیلی‌ها باید اجاره خانه و مغازه بدهند و چرخ اقتصاد باید بگردد، اما می‌شد برای آن راه‌حل پیدا کرد.