«حسین یاقوتی»، نویسنده، محقق و مدیر انتشارات یاقوت سرخ در استان گلستان، در یادداشتی برای خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، خودقرنطینگی بهدلیل شیوع ویروس کرونا را فرصتی مناسب برای مطالعه و ارتقا دانایی توصیف کرده است.
یکی از معضلات نظام فرهنگی ما این است که به مطالعه به مفهوم روشنگری اهمیت نداده و جنبه تبلیغی آن را مدنظر قرار داده و بههمین علت شاید بیشتر بهتربیت مبلّغ علاقهمند است تا به تربیت مربی و مدرس و الگوهای فرهنگی.
متأسفانه چند سالی است که زندگی ما مثل فیلمهای سینمایی داخلی شده است، فیلمهایی که بازتاب زندگی و فرهنگ عمومی ما هستند، عاری از کتابخانه و کتابخوان و کتاب؛ حتی در فیلمهایی که شخصیتی چون استاد دانشگاه و یا روحانی دارای نقش اساسی هستند، میز غذا و ظرف میوه را میبینیم؛ یعنی فرهنگ ایرانی مبتنی برخوردن و پذیرایی کردن نشان داده میشود. حالآنکه در دنیایی پر از تحولات تکنولوژیکی و بیولوژیکی زندگی میکنیم و اگر یکلحظه از دانایی عقب بمانیم زندگی فردی، خانوادگی و حتی ملی و دینی ما به تاراج میرود.
امروزه تاراج ملتها با عناوینی چون فرار مغزها یعنی مغزهای پر از اطلاعات و مستعد تفکر و تولید معنا پیدا میکند و مغزهای بیمار مغزهایی هستند که دچار روزمرگی شدهاند و مثل آبهای راکد میمانند. اگر مطالعه نکردن را بیماری ذهن و عقل و تفکر بدانیم بنابراین بسیاری از بیماریهای روانی و جسمانی و حتی طبیعی و آسیبهای اجتماعی از فقدان مطالعه و کمبود مطالعه نصیب ما میشود. درواقع مطالعه مشارکت در دانایی دیگران است فرقی نمیکند فرد دانا ایرانی باشد یا خارجی، مهم این است که دانایی بدون مرز را موجب میشود و این همان جملهای است که منسوب به پیامبر عظیم الشان (ص) است که فرمود: علم را بجویید ولو در چین.
کرونا که بیماری اشاعه یافته از چین است، فرصتی را فراهم آورد تا به این ویروس آگاهی علمی بیابیم و اهداف و روشهای نظافت را بیابیم و به 1400 سال قبل برگردیم که در فرهنگ دینی ما به بهداشت و علم جویی دستور داده شده بود و این فاصله را درک کنیم که بین انسان امروز با 1400 سال پیش چقدر فاصله بین مصادیق علم و نظافت وجود دارد. مطالعه کمک میکند فاصله و حفره بین گذشته و حال پر شود و به انسان امروزی فرصتی دهد تا به دانش احترام بگذارد و روش و اهداف زندگی سالم و سبک زندگی مدرن را بر معیار سلامت روان و جسم بداند تا از خرافات برهد، بر بال علم بنشیند و به سرمنزل مقصود که سلامت روح و روان و جسم است، برسد.
این فرصت را تعطیلیها و ایزوله کردن خودخواسته که از آن به قرنطینه یاد میشود به ما داده، چه خوب است که فرصتهای قرنطینه را با دانشمندان به اشتراک بگذاریم و ذهنمان را از تجربیات آنان پرکنیم و از سوراخ جهل بارها گزیده نشویم و در دانایی را به روی ذهنمان بگشاییم و الگویی برای فرزندانمان شویم. مطالعه کنیم و نتیجه مطالعه را برای دیگران تعریف کنیم و از دیگران بخواهیم مطالعاتشان را به ما منتقل کنند.
نظر شما