به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) کتاب حاضر تلاش می‌کند ماهیت زیباشناسی فیلم را ابتدا از منظر فلسفی توضیح دهد و در ادامه با بررسی فیلم‌های که این شرح و تبیین را تصویر می‌کنند، ایده اصلی را گسترش و بسط بدهد.
بر مبنای ایده اصلی کتاب، ماهیت زیباشناسی فیلم یک ماهیت غیرناب و غیرخالص است. برخلاف هنرهای دیگر که زیباشناسی ناب و فروبسته دارند، زیباشناسی فیلم گشوده و متاثر از زیباشناسی سایر هنرها یعنی؛ تئاتر، نقاشی، عکاسی، ادبیات، رقص و اپراست.
در مقدمه کتاب آمده است: این کتاب تلاشی است برای مطالعه تاثیر زیباشناسی هنرهای دیگر در سینما، با بسط ایده‌های طرح‌شده در مقاله فشرده آلن بدیو، «سینما: حرکت غلط»؛ ایده‌هایی که او در نوشته‌های بعدی‌اش پیرامون سینما چندان به آن وفادار نمی‌ماند و گاه آن‌ها را نقض می‌کند، اما این کتاب بالقوگی‌های موجود در مقاله را فعال می‌کند تا از خلال آن به تصویری، گاه مبهم، از هستی سینما دست یابد. این کار تنها با کاربست قسمی اسلوموشن فکری، به‌قصد کاستن شتاب موجود در ایده‌های ابرآلود مقاله بدیو، انجام می‌پذیرد تا این ایده‌ها تبخیر نشوند و از دست نروند و حرکت زایایشان رویت‌پذیر باشد و قابل‌ثبت؛ از این‌رو، کتاب پیش رو از مقاله بدیو به‌مثابه سناریویی حی‌و‌حاضر بهره می‌گیرد تا، با بسط و تعمیق آن، به ایده‌های نظری فشرده‌اش صورتی بصری بخشد. در این فرایند، زیباشناسی فیلم را با خیش زیباشناسی هنرهای دیگر، از زاویه‌ای دیگر، شیار می‌کند تا بذرهای ایده‌های نظری و انتقادی خود را در آن بکارد. اینکه این بذرها بگیرند و نهال شوند، چندان معلوم نیست. این موضوع نه صرفا شامل این کتاب، بلکه شامل هر کتاب و حتی هر کنش دیگری می‌شود که مقصدش به‌سختی با مقصود فاعلش یکی می‌شود.
شنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۸ - ۱۵:۱۶
نظر شما