در ابتدای این مراسم احمد رمضانی، مدیر نشر بوی کاغذ، بر لزوم همدلی و همگرایی در مشارکت و گسترش جامعه فراگیر تاکید کرد و صحبتهایی در خصوص هدف نشست و تلاش نشر بوی کاغذ در این مسیر ارائه شد.
داریوش فرهود، پدرعلم ژنتیک ایران و عضو پیوسته فرهنگستان ایران، در ادامه به نیاز کودکان با نیازهای ویژه به آموزش فراگیر در جامعه و کسب مهارتهای اجتماعی لازم برای تعامل مناسب با پیرامون خود از یک سو، و لزوم شناخت و توجه کودکان عادی با نیازها، توانمندیها و نارساییهای این گروه خاص از سوی دیگر اشاره کرد.
پدر علم ژنتیک ایران گفت: پیش از اقدام به اجرای آموزش فراگیر بهتر است فرهنگ رفتار با آن که به جز ماست، بین مردم، سیاستگذاران و تقسیمکنندگان بودجه ایجاد شود. استفاده از پزشکی شخصی (فرد محور) در استعدادیابی و یافتن مهارتهای کودکان با نیازهای ویژه میتواند بسیار مؤثر باشد، اگرچه این امر هزینهبردار است و طرح آن به تازگی آغاز شده است. با اجرای این طرح میتوان امکان حضور کودکان با نیازهای ویژه را در جامعه عادی و فراگیر فراهم ساخت.
در ادامه محسن غفوریان، معاون سازمان آموزش و پرورش استثنایی، گزارشی از عملکرد سازمان آموزش و پرورش کودکان استثنایی در زمینه گسترش آموزش فراگیر ارائه داد.
وی در ادامه از گشایش مدارس پذیرا خبر داد که مدل و الگویی از مدارس مناسب برای اجرای طرح آموزش فراگیر به شمار میرود. همچنین به اجرای طرح آموزش در منزل دانشآموزان با نیازهای ویژه حسی – حرکتی (در دوره ابتدایی) در استانهای فارس، اصفهان، خراسان رضوی، تهران، بوشهر و لرستان پرداخت و این نوید را داد که تصاویر زبان اشاره به کتاب فارسی پایه اول ابتدایی اضافه شده و اپلیکیشن زبان اشاره نیز تا پایان سال جاری اجرایی خواهد شد.
خسرو منصوریان، مددکار اجتماعی و مدیر موسسه توانیاب و احیاء ارزشها، در ادامه به بیان تجربیاتش پرداخت. وی که از پیشروان الگوسازی در سازمانهای مردم نهاد (NGO) در ایران است، از تأسیس مؤسسه رعد در سال 1363 و تغییر کلمه «معلول» به «توانیاب» از سوی وی در همان زمان سخن گفت.
در ادامه مراسم، معصومه پورامامعلی دانشآموز ناشنوا از مدرسه ناشنوایان دخترانه نیمروز به قصهگویی و تصویرسازی از قصه خود پرداخت که با استقبال حاضران در سالن همراه بود.
زهره قاری از پژوهشگران زبانشناسی زبان اشاره ناشنوایان، سخنران بعدی این مراسم بود که از سالها تجربه و کار خود با نابینایان و ناشنوایان سخن گفت و بر این نکته تأکید کرد که افراد با نیازهای ویژه بسیار توانمند و ماهرانه از حسهای پنجگانه خود استفاده میکنند.
وی به معرفی توانمندهای ناشنوایان در عرصههای مختلف تدریس در دانشگاه، خلبانی، تربیت بدنی، زبانشناسی، هنر پرداخت و از محمدحسین رمضانی که با وجود ناشنوایی در حوزه هوافضا فعالیت دارد و از خانمی ناشنوا که گسترۀ دید وسیعی دارد و در بلوچستان با نیروی انتظامی همکاری میکند یاد کرد.
امیر طهرانی، هنرمند نیمه شنوا و مبدع دوبله فیلم در ادامه به زبان اشاره به ظرفیتهای این زبان در حوزه سینما و صدا و سیما پرداخت. وی با اشاره به تلاشهای 10ساله خود برای گسترش زبان در حوزه هنر و استفاده از سینما به عنوان ابررسانه زبان اشاره، همدلی و همراهی مردم برای برطرف کردن نارساییهای و مشکلات افراد با نیازهای ویژه را ضروری دانست.
در پایان، میرپرهام فتاحی از انجمن احیای شنوایی ایران به معرفی فعالیتهای این انجمن پرداخت و بر مشارکت پیوسته افراد از خانواده تا جامعه برای دستیابی به نتیجه مطلوب اشاره کرد.
کتابهای «ما هشت پا را قرمز میکنیم» نوشته استفانی بودن با ترجمه احمد رمضانی؛ «به من نگو استثنایی» نوشته پت توماس و «دوست من ایزابل» نوشته الیزا ولوسون و ترجمه پیوند میهندوست؛ «همینه که هست» و «گاهی» نوشته ربهکا الیوت و ترجمه شیرین محمدزاده؛ «وقتی نگرانیهای من خیلی زیاد میشود!» نوشته کاری دان بارون با ترجمه آیناز محمدیزاده؛ «خرگوشی با دماغ قرمز» نوشته هلمه هاینه، «من لارا هستم» نوشته فلورانس کادیه، «فیلی با گوشهای صورتی» نوشته ولف هارانت و «داستان شاهزادۀ عجیب» نوشته زیلکه اشنی با ترجمه امیرفرهنگ نعمتی ویژه گروه سنی کودک و نوجوان با تمرکز بر فرهنگ فراگیرسازی و با هدف کمک در تغییر نگرش مربیان، والدین، دانشآموزان و سایر افراد جامعه عنوان 10 کتابی است که در این مراسم رونمایی شد.
نظر شما