طیبه گوهری داستان «برف سرخ» را که خواند، جلسه رسماً شروع شد و ابوتراب خسروی اولین نویسنده‌ای بود که پشت تریبون رفت. وی گفت: من منتقد نیستم اما امروز سخنانم تحلیلی است که نسبت به کارهای خانم گوهری در طی سال‌ها همکاری با او به دست آورده‌ام.
خسروی سخنانش را درباره ماهیت داستان آغاز کرد: دنیای نوشتن بسیار خاص و ویژه است و نویسنده این امکان را دارد که بر صفحه کاغذ هرگونه بخواهد، تخیل و خلق کند.
خالق «ملکان عذاب» با بیان اینکه «نوشتن عینِ آزادی است»، ادامه داد: دیگر، تعریف‌هایی مثل آنچه آندره برتون از رئالیسم و سورئالیسم ارائه می‌داد، کاملاً صادق نیست و خواب، رؤیا و کابوس‌هایی که داستان‌های ما از آنها الهام می‌گیرد هم، واقعیت یا ادامه واقعیت هستند.
وی سپس به تحلیل کتاب «برف سرخ و چند داستان دیگر» طیبه گوهری پرداخت و گفت: در این کتاب تعدد مضامین وجود دارد اما داستان‌هایی از این مجموعه را بیشتر دوست دارم که نگاهی زنانه دارد.
نویسنده «آواز پر جبرئیل» افزود: البته فرقی بین آثار زنان و مردان وجود ندارد با این‌حال گوهری دریچه‌ای به روی مکان‌های زنانه‌ای که در معرض دید مردان نیست باز می‌کند که برای بسیاری تازگی دارد.
خسروی داستان «تا وقتش برسد» در ابتدای کتاب را درخشان و جذاب توصیف کرد که تاکنون جوایزی هم به دست آورده است.
او به نقش گفتگو در داستان اشاره کرد و یادآور شد: گفت‌وگو امکانی را فراهم می‌کند تا مخاطب با فضاهایی دور از محور داستان ارتباط برقرار کند و این موضوع یکی از ارکان داستان‌نویسی گوهری است.
نویسنده «هاویه» گفت: رئالیسم به معنی کپی از واقعیت نیست که در این صورت نمی‌توان آن را داستان دانست و نوشته به گزارش تبدیل می‌شود.
وی ادامه داد: داستان‌های «برف سرخ» دقیق و هنرمندانه و در بسیاری از موارد حاصل مفاهمه و درکِ موقعیت بخشی از جامعه ما است. جزئی‌نگاری و شیئیت فضا و مکان در آثار گوهری خیلی خوب شکل می‌گیرد و نگاه تیزبین او یک مکان خاص را با استفاده از همین جزئی‌نگاری و دیالوگ به ادبیات بدل می‌کند.
خسروی، حضور طیبه گوهری را در ادبیات معاصر یک غنیمت دانست که در چند دهه اخیر با پشتکار مثال‌زدنی به یکی از نویسندگان شناخته شده کشور تبدیل شده است.
پس از ابوتراب خسروی، فهیمه حیدری هم آخرین اثر طیبه گوهری را خوشخوان، روان و سیال توصیف کرد و گفت: «برف سرخ» طیف مخاطب وسیعی دارد و هم مخاطبان خاص و ویژه و هم عموم مردم آن را دوست خواهند داشت.
این منتقد ادبی ادامه داد: نکته مهم در خصوص آثار به عنوان یک ویژگی گوهری گسترانده شدن چتر اخلاق بر آنهاست.
وی افزود: «برف سرخ و چند داستان دیگر» 31 داستان دارد که راوی 18 داستان آن اول‌شخص و اغلب آنها یک زن است. در واقع گوهری راوی داستان‌هایش را بر اساس شخصیت‌ها و فضای داستان انتخاب می‌کند که این موضوعی قابل‌توجه و هوشمندانه است.
.jpg)
حیدری هم که مثل ابوتراب معتقد بود «داستان‌های گوهری وجه زنانه پررنگی دارند»، تأکید کرد: در داستان‌های این نویسنده می‌توان تمام ابعاد وجودی زن ایرانی را یافت.
وی گفت: زنانِ داستان‌های گوهری اغلب متعلق به طبقه متوسط شهرنشین هستند که دغدغه‌هایی آشنا دارند اما در کتاب «برف سرخ» همین سوژه‌های آشنا تبدیل به داستان‌هایی درخشان شده است.
حیدری با صراحت گفت: گوهری در اغلب داستان‌ها نگاهی جامعه‌شناختی و انتقادی به مسائل دارد و آثارش از اتفاقات فن و تکنیک داستان نویسی بهره برده است.
سخنان حیدری که تمام شد نوبت به امضای کتاب برای مخاطبانی که با سخنان این دو منتقد تشنه خواندن «برف سرخ و چند داستان دیگر» شده بودند رسید.
این نشست با حضور محمد کشاورز، امین فقیری، فرهاد رفیعی، زهرا پورترک، شهربانو بهجت، حسن دهقان، محمدرضا زمانی، سارا هلاله، مجتبی فیلی، نایب شیرازی، سندی مؤمنی، ساحل رحیمی‌پور و جمعی از علاقه‌مندان در موسسه پیرسوک به دبیری نیما تقوی برگزار شد.
نظر شما