اروین یالوم، قصه‌گوی روایت‌های روان درمانی، کسی که زندگی خود را صرف پژوهش در روان انسان‌ها و کمک به «پرمعنا زیستن» انسان‌ها کرده است، این بار در میانه هشتاد و شش سالگی زوایه نگاه درمان‌گرانه‌اش را به سمت خود چرخانده و به بررسی ارتباطاتی بپرداخته که در شکل دادن به «خود» درونی‌اش نقش داشته‌اند. او با به تصویر کشیدن آسیب‌پذیرترین بخش های درونی خود از زندگی شخصی‌اش پرده‌برداری می‌کند و در نهایت نه تنها قصد دارد آنچه را سال‌ها برای «پرمعنا زیستن» به دیگران تجویز کرده است به کار گیرد، بلکه خود با پایان اجتناب ناپذیر هستی کنار بیاید.
یالوم در این کتاب از مبارزات و سختی‌های زندگی‌اش در جایگاه یک یهودی‌زاده مهاجر می‌گوید. وی در محله فقیرنشینی مملو از سوسک و موش و جرم در واشینگتن دی سی رشد می‌کند و مصمم در فروپاشیدن حصار فقر و فلاکت به پزشکی روی می‌آورد. با موانع فرهنگی و نژادی حاکم در مدرسه پزشکی استنفورد در دهه ۶۰ میلادی می‌جنگد و به نویسندگی و کنکاش برای درک و فهم بهترِ روان آدمی روی می‌آورد و در نهایت چگونگی دست یافتن به شهرتی بین‌المللی را برای خوانندگان به نمایش می‌گذارد. وی به شمارش تک‌تک اقدامات انقلابی خود در زمینه روان‌درمانی گروهی و روان‌درمانی اگزیستانسیال می‌پردازد و منشأ روش‌هایی را که حاصل حکمت و خرد متفکرانی بزرگ در طی قرن‌هاست بازگو می‌کند.
وی از الهام‌بخشی خفته در پس آثار اصلی خود از جمله دژخیم عشق، وقتی نیچه گریست و انسان موجودی یکروزه هم می‌نویسد، آثاری که با تلفیق روان‌شناسی و فلسفه بینشی نو از شرایط انسانی ارائه می‌دهند. هنر یالوم در درهم بافتن داستان‌های به یاد‌ماندنی درمانجویان و روایات شخصی عشق و حسرت به خوبی نمایان است. او از کتاب زندگی‌نامه‌اش هم اصر منحصر به فرد می‌سازد و به شکلی متفاوت زندگی‌نامه‌های معمول را با تکنیک‌های درمانی فرایند نویسندگی و زندگی خانوادگی خود همراه می‌کند.
او در این کتاب یک بار دیگر به مبارزاتش برای «بودن» می‌نویسد و همچنان از هراسش از مرگ. این کتاب تنها روایت زندگی یک انسان نیست، تعمق یالوم درباره غم‌ها، شادی‌ها، یاس‌ها، شکست‌ها و دستاوردهایش و بازتاب آن‌ها از ما دعوت می‌کند تا به درون خود و آنچه در زندگی برای ما «معنا» دارد سفر کنیم.
جان کلام یالوم در کتاب زندگی‌نامه‌اش در پس بخشی از گفت‌وگویش با رولو می نهفته است. وی به رولو در مورد قطعه‌ای از نمایشنامه مکبث می‌گوید و اینکه این گفته شخصیت اول داستان تا چه اندازه وی را تحت تاثیر قرار داده است: «زندگی چیزی نیست به غیر از سایه‌ای رونده، بازیگر بینوا ساعات عمرش را روی صحنه می‌خرامد و می‌خروشد و سپس سکوت همه جا را فرا می‌گیرد.
نازی اکبری، مترجم کتاب حاضر، مقیم کشور انگلستان و به شغل روان‌درمانی مشغول است. وی سعی کرده است، با ترجمه‌ای وفادار به اصل، حس نهفته در کلام یالوم را انتقال دهد، به شرح مفاهیم تخصصی روان‌شناسی بپردازد و با شرح و توضیح راجع به شخصیت‌های مطرح و تأثیرگذار در زندگی یالوم، خوانندگان را به دنیای درونی وی نزدیک‌تر کند.
کتاب «آنگه که خود را یافتم» نوشته اروین یالوم به ترجمه نازی اکبری با شمارگان هزار و 100 نسخه در 398 صفحه به بهای 42 هزار تومان از سوی انتشارات ققنوس منتشر شده است.
نظر شما