برگزیده هفتمین دوره انتخاب کتاب برتر ادبیات نمایشی ایران، میگوید: در جهان امروز که رسانههای مجازی بر آن سیطره پیدا کردهاند، کتاب خواندن، حکم بازگشت به ابتدای مسیری است که بهتر بود میرفتیم؛ اما نرفتیم.
این نمایشنامهنویس و کارگردان مطرح یاسوجی که تاکنون پنج نمایشنامه «خواب برهنه برف»، «ماموریت جدی آقای چرچیل»، «پاییز نگفته بود»، «چند خواب از زندگی بارانی» و «کوچه مختار بود و ساسان بود و سیمین» را روانه بازار کرده، معتقد است: نوشتن و چاپ کتاب، در مقایسه با کار تئاتر با توجه به اینکه نیازمند امکاناتی مانند سالن تمرین و دغدغههایی که خاص حضور در تئاتر است، نیست، آرامش و آسودگی بیشتری دارد.
وی یادآور شد: متاسفانه بستههایی جای کتاب و کتابخوانی را گرفتهاند که نه تنها جای فکر کردن و تصمیمگیری در حوزه اندیشه را از ما گرفتهاند؛ بلکه به تدریج، امکان حرکت و رفتار فیزیکی را هم به نفع خودشان، مصادره خواهند کرد و راه را بر لذت متعالی کتاب خواندن، میبندند.
گشتاسب تصریح کرد: برای کاستن از آسیبهایِ زیستن در جهانی که رسانههای گوناگون هر روزه از ارزشهای انسانی تهیاش میکنند، کتاب خواندن، حکم بازگشت به ابتدای مسیری است که بهتر بود میرفتیم؛ اما نرفتیم.
این نمایشنامهنویس مطرح کشوری با بیان اینکه، برگشتن به دوران خوش کتابخوانی، کار سادهای نیست، اما بسیار مهم و ضروری است که انجام شود، افزود: اطلاعات و آگاهی ریشهدار و عمیق را باید از کتابها خواست.
به اعتقاد وی، مسئله، همیشه موضوعی است پیرامون انسان و انسانیت؛ لذا در نمایشنامههایم، زندگی کردن را با تفسیری که از واقعیات پیرامونی دارد، ثبت میکنم.
گشتاسب، کتاب خواندن و کتاب نوشتن را یکی از لذتهایی دانست که البته در دهه اخیر، مورد بیمهری قرار گرفته است و گفت: هنوز اما کسانی هستند که با سماجت به این لذت چسبیدهاند؛ پس میتوان تا حدودی به آینده امیدوار بود.
وی عنوان کرد: کسی که میخواهد در راه لذت بردن از هنر، قدم بردارد، بهتر است تمرکزش روی توانمندیهای خودش باشد و توقعی از مسئولان نداشته باشد.
نظر شما