به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، داوود امیریان نویسنده حوزه دفاع مقدس و طنزنویس، دیروز دوشنبه 17 دیماه، مهمان سی و هشتمین برنامه چای و داستان در مدرسه اسلامی هنر در قم بود و تجربیاتش را در زمینه موقعیت طنز و چگونگی گسترش آن با مخاطبان به اشتراک گذاشت.
 
امیریان در ابتدا به مسئله طنز پرداخت و طنز و تراژدی را همراه و هم‌خانه بشر دانست و یادآور شد: این دو مقوله از هم جدا نیستند. بشر علاوه بر اینکه در برخی موقعیت‌ها با زندگی تراژیک مواجه است اما همواره همراه طنز است. این دو در طول زندگی با هم‌اند و نمی‌توان تراژدی و طنز را از هم جدا کرد. گاهی در داستان تراژدی به طنز تبدیل می‌شود و گاه طنز تبدیل می‌شود به تراژدی.
 
این نویسنده، موقعیت داستان طنز را به ایجاد موج در آب تشبیه کرد و ادامه داد: داستان و موقعیت طنز همراه یک حادثه شکل می‌گیرد، این موقعیت شبیه زمانی است که فرد سنگی را در برکه می‌اندازد و بر اثر آن موجی در آب ایجاد می‌شود و به صورت متوالی امواج شکل می‌گیرند.
 
نویسنده مجموعه طنز «رفاقت به سبک تانک» در ادامه به بحث چگونگی شکل گرفتن ایده و بسط آن پرداخت و بیان کرد: گاهی یک کلمه و یک ایده در ذهن ما شکل می‌گیرد و نباید از آن غافل شویم. داستان نویس درست شبیه کسی است که دکلمه ای دارد و می‌خواهد برایش یک لباس همرنگ پیدا کند. نویسنده ایده را بسط می‌دهد و داستانش را شکل می‌دهد.

نویسنده «گردان قاطرچی‌ها» یکی از عوامل موفقیت داستان و داستان‌نویس را صداقت معرفی کرد و یادآور شد: صداقت باعث اقبال مخاطب به داستان می‌شود. بنابراین اگر مخاطب با داستان مذهبی ارتباط برقرار نمی‌کند، یک دلیلش این است که خود نویسنده به مطلبی که می‌نویسد باور ندارد و یا کار را به صورت سفارشی تولید کرده است.
 
وی دومین عامل این مسئله را ایجازنویسی عنوان کرد و گفت: برای مخاطب امروز مخصوصاً مخاطب نوجوان ایجازنویسی و خلاصه‌نویسی با اقبال و استقبال بیشتری مواجه است. بلندنویسی و اِطناب به دلیل ریتم کند، مخاطب را دچار خستگی و ملال می‌کند لذا در شرایط فعلی تا می‌توانیم باید موجز و مفید بنویسیم.
 
نویسنده «جام جهانی در جوادیه» به یکی از مشخصات داستان طنز اشاره کرد و گفت: از جمله مشخصه‌های داستان طنز، شیرین نوشتن است. برخی افراد یک ماجرای بی‌مزه را جوری بیان می‌کنند که مخاطب به اصطلاح روده‌بر می‌شود و البته عکس آن هم وجود دارد. نویسنده لازم است چگونه شیرین نوشتن را بیاموزد و از به کارگیری کلمات سخت و ثقیل پرهیز کند.
 
او داستان نویس را یک فضول کنجکاو دوست داشتنی معرفی و بیان کرد: داستان‌نویس باید حواسش را جمع کند و در هر موقعیتی که قرار می‌گیرد، ماجرای خودش را کشف کند. هیچ‌گاه نویسنده از هر موقعیتی برای پیشبرد داستانش غافل نمی‌شود.
 
نویسنده «دوستان خداحافظی نمی‌کنند» در بخش دیگری از این نشست، به موضوع طنز در داستان مذهبی پرداخت و گفت: داستان مذهبی هم می‌تواند همراه با طنز روایت شود. باید نویسنده جست و جو کند و موقعیت را پیدا کند و به آن اکتفا نکند. نویسنده، موقعیت داستان را مثل بازی دومینو ادامه می‌دهد.
 
نویسنده «فرزندان ایرانیم» کتاب بازی را یک نوع بیماری خوشایند دانست و ابراز امیدواری کرد روزی بیاید مردم همان طور که به خاطر مبلمان خانه و ... پُز می‌دهند، به خاطر فرهنگ کتاب خواندن و کتابخانه‌های خانگی پُز بدهند.
 
داوود امیریان در پایان گفت: کتاب همیشه عشق‌اش وجود دارد و با فضای مجازی و امثالهم نمی‌توان آن را مهجور کرد. در هر زمان، عده‌ای عاشق کتاب‌اند و امیدوارم در این زمانه به تعداد عشاق افزوده شود.