به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از بوئینگ، این روزها بسیاری از آثار کلاسیک را دوست داریم؛ آثاری که مورد احترام نویسندگان و بازار نشر هستند اما این موضوع بدان معنا نیست که این آثار معتبر و شناخته‌شده در زمان انتشار نیز مورد استقبال قرار گرفته‌اند. بسیاری از این آثار با خشم و تحقیر روبه‌رو شده‌اند:
«لولیتا» نوشته ولادیمیر ناباکوف
«نیویورک‌تایمز» این کتاب را دوست نداشت و نقد منفی برای آن نوشت. این مجله معتبر دو دلیل برای بد بودن این کتاب آورد که بسیار سخت‌گیرانه است: «دلیل اول این است که این داستان کسل‌کننده، کسل‌کننده، کسل‌کننده و متظاهرانه است. دلیل دوم هم زننده بودنش است!»
«بلندی‌های بادگیر» نوشته امیلی برونته
خواهران برونته به بازخوردهای منفی نسبت به آثارشان عادت داشتند اما مجله گراهام لیدی به صورت ناباورانه‌ای برونته را مورد انتقاد قرار داد و نوشت «نمی‌دانم چگونه نویسنده این داستان قبل از اتمامش خودکشی نکرده است.»
«خوشه‌های خشم» نوشته جاین اشتاین بک
این کتاب در طول تاریخ مورد ظلم زیادی قرار گرفت. از طرفی خواندنش در آمریکا ممنوع اعلام شد زیرا اَنگ کمونیستی به آن خورده بود. از طرف دیگر حتی مقامات شوروی هم کتاب را در کشورش ممنوع اعلام کردند زیاد معتقدند بودند این ایده موجود در کتاب که حتی یک انسان فقیرِ اهل آمریکا هم می‌تواند ماشین بِخَرد خطرناک است!»
«ماجراهای هاکلبری فین» نوشته مارک تواین
تعاد معدودی از آثار حوزه کودکان است که مانند «ماجراهای هاکلبری فین» مورد انتقاد قرار گرفته باشد. وقتی در سال 1884 منتشر شد خواندنش را ممنوع کردند. سپس و پس از اعتراض کتابخانه‌های عمومی عنوان «ممنوع» را از روی کتاب برداشتند اما همچنان دیدگاه‌های متناقضی درباره هاک و جیمِ داستان وجود دارد.
«اولیس» نوشته جیمز جویس
داستان اولیس چنان با استانداردهای جامعه متفاوت بود که حتی منتقدین نمی‌دانستند چه عکس‌العملی به آن نشان دهند اما مجله اسپورتینگ تایمز خوب می‌دانست چه نظری درباره این کتاب دارد و تنفرش را با این جمله نشان دادند که «جویس به دیوانگی و انحراف متهم است و ادبیاتش به ادبیات مستراح شباهت و دغدغه‌هایی شبیه به پسران مدرسه‌ای دارد!»
«مادام بواری» نوشته گوستاو فلوبر
«مادام بواری» بدترین نقدهای تاریخ را از آن خود کرده است. بسیاری معتقد بودند که «فلوبر فقط یک اشتباه نکرده است، فقط کاری ضعیف ننوشته است. او اصلاً نویسنده نیست!»
«موبی دیک» یا «نهنگ سفید» نوشته هرمان ملویل
افراد مختلف نظرات متفاوتی درباره اثر معروف ملویل داشته‌اند. بسیاری از خوانندگان معتقد بودند کاپیتان آهابِ این داستان احساس و شوق زیادی دارد اما این موضوع سبب نشد تا منتقدین ملویل را آماج سخنان زشت‌شان نکنند. تعداد نقدهای منفی این کتاب در زمان انتشار به حدی است که حتی برای خوانندگان عصر حاضر قابل‌تصور هم نیست.
یکشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۷ - ۰۸:۲۳
نظر شما