وی ادامه داد: این موضوع در چهارچوب حقوق بشر و حقوق بشر دوستانه به صورت مصداقی بررسی شده است. در قدم اول مبانی و مواردی را که در این حوزه وجود داشته است به صورت شفاف بیان کردیم و بعد به صورت مصداقی با اتفاقات در لیبی تطبیق دادیم و اینکه چه قوانین حقوق بشری در آنجا نقض شده بود. در این راستا از منابع مختلف دانشگاهی هم استفاده کردیم.
به گفته فرمانیان، این کتاب در دو بخش سامان یافته که همان‌گونه که بیان شد در بخش نخست قوانین حقوق بشری و حقوق بشر دوستانه تبیین شده است. در این بخش موضوعاتی مانند اینکه در چه مواردی شورای امنیت می‌تواند در مباحث حقوق بشری دخالت کند یا اینکه در چه مواردی سازمان‌های مردم نهاد و حقوق بشر دوستانه وارد این موضوع می‌شوند سخن گفته می‌شود. از سوی دیگر در این بخش این سوال پاسخ داده می‌شود که دولت‌ها تا کجا می‌توانند به نقض حقوق بشر مردم خود بپردازند؟
وی در این باره توضیح داد: اگر نقض حقوق بشر به مرحله حاد برسد، جامعه بین‌المللی ساکت نمی‌شود و سازمان ملل و شورای امنیت بر اساس فصل هفتم منشور وظیفه دخالت دارند. اما در بخش دوم هم به صورت مصداقی به این موضوع پرداخته شده که در دوره ریاست قضاوی، او چه اقداماتی کرده که باعث شد شورای امنیت در این اوضاع دخالت کند.
فرمانیان در پاسخ به این سوال که تجربه کشورهای دیگر چه قدر می‌تواند به وضعیت کشور ما کمک کند؟ عنوان کرد: مباحث حقوق بشر دوستانه بیشتر به مخاصمات مسلحانه برمی‌گردد و مباحث حقوق بشری هم مربوط به حقوق فطری انسان‌هاست و همه افراد حق دارند که از این حقوق برخوردار باشند. بنابراین بسیاری از مباحث حقوق بشری عمومی است و مربوط به همه مردم جهان است؛ مانند حق حیات، حق برگزاری تجمعات مسالمت‌آمیز، حق اعتراض مدنی، عدم شکنجه و غیره. پس این مباحث در هر جامعه‌ای به صورت فراگیر مطرح است اما برخی از مباحث نیز مرتبط به جنگ‌هاست و کشورها ملزم به رعایت برخی از حقوق هستند به طور مثال نباید از سلاح‌های هسته‌ای استفاده کنند یا
با مجروحان و اسرا باید به خوبی برخورد شود و حق شکنجه ندارند.
فرمانیان در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه امسال قرار است نخستین جایزه کتاب سال حقوق شهروندی برگزار شود. شما از دبیرخانه این جایزه چه انتظاراتی دارید و فکر می‌کنید که آیا این جایزه بتواند به تقویت ادبیات نظری آن بینجامد؟ گفت: این مباحث هر چه بیشتر در جامعه مطرح و پررنگ‌تر شود و مردم با حقوق خود آشنا شوند بیشتر می‌توانند مطالبه‌گری کنند. قدم اول در این راه این است که مردم به حقوق خود آشنا شوند و از سوی دیگر به مقررات موضوع یک مملکت مطالبه‌گری کنند.
به گفته وی، اما همه این موارد باید باعث شود که پژوهشگران و محققان در این حوزه کار بیشتری انجام داده و مطالبات و دغدغه‌ها در این باره بیان شود. در سطح جامعه این مباحث باید رسانه‌ای شود تا مردم دید بهتری نسبت به این حقوق پیدا کنند. اگر این جایزه به صورت گسترده‌ای برگزار شود و بتواند طیف‌های عام‌تری را در بر بگیرد، بسیار بهتر می‌تواند پاسخگو باشد.
این محقق حوزه حقوق شهروندی همچنین در پاسخ به این پرسش که فکر می‌کنید تلاش‌های صورت گرفته در ترجمه منابع حقوق شهروندی به چه صورت بوده و آیا ما نیازمندیم که در این حوزه ترجمه‌های دیگری صورت بگیرد؟ گفت: بسیاری از قوانین و مقررات بین‌المللی در حوزه حقوق بشری مانند میثاق حقوق بشر ترجمه شده و از سوی دیگر بسیاری از کتاب‌های حقوق بشری آکادمیک هم ترجمه شده اما از همین مطالب باید استفاده بهینه شود و از سوی دیگر کتاب‌های معتبر جهانی و مطالعات موردی در این باره را باید بتوانیم ترجمه کنیم. ما نیازمند ترجمه پرونده‌های حقوق بشری هستیم.
در این باره بیشتر بخوانید:
نظر شما