صابر قدیمی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با اعلام خبر انتشار کتاب جدیدش اظهار کرد: در نمایشگاه کتاب امسال اثر جدیدم با عنوان‌ «همهمه‌های بی‌هم» از سوی انتشارات نگاه عرضه خواهد شد که این اثر سومین کتاب من است و برخی از ترانه‌های آن در گذشته از سوی خوانندگان کشورمان اجرا شده و برخی هنوز اجرا نشده است.
 
وی ادامه داد: این کتاب گزیده‌ای از ترانه‌های من است و شامل آثاری است که از شروع فعالیتم (در سال 84) تا پایان سال گذشته یعنی 96 نوشته‌ام. فضای کارهای این کتاب بیشتر عاشقانه و تغزلی است اما در میان آثار ترانه‌های اجتماعی نیز به چشم می‌خورد. من این کتاب را به دو بخش تقسیم کرده‌ام ، بخش نخست ترانه‌هایی است که به زبان محاوره نوشته شده و بخش دو شامل ترانه‌هایی است که به زبان فاخر در کتاب آمده است.
 
این شاعر طنزپرداز با اشاره به این موضوع که فعالیت‌های ادبی‌اش را با ترانه آغاز کرده است، گفت: بیشتر افراد من را به‌عنوان طنزپرداز می‌شناسند، اما من از ابتدا (فکر می‌کنم سال 84) با ترانه وارد ادبیات شدم و در آن سال‌ها در جلسات «خانه ترانه» حضور داشتم . در 18 سالگی ترانه‌هایم با صدای خوانندگان داخلی منتشر شد و ترانه‌هایم در رادیو پخش می‌شد اما با گذشت زمان و با پیشنهاد ناصر فیض و سعید بیابانکی وارد حوزه طنز شدم و آن را به شکل جدی دنبال کردم.
 
وی افزود:‌ باتوجه به اینکه تعداد طنزپردازان در کشور ما بسیار کم است، اگر کسی کمی هم استعداد داشته باشد، خیلی سریع در جامعه مطرح می‌شود و خدا خواست و این اتفاق برای من رخ داد؛ از طرفی در بیشتر برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی نیز به عنوان طنزپرداز دعوت شده‌ام، بنابراین طبیعی است که همه من را بیشتر به‌عنوان طنزپرداز بشناسند تا شاعر و ترانه‌سرا.
 
قدیمی با اشاره به حضور شاعران بزرگ غزل‌سرا در حوزه طنز گفت:‌ حضور من در بخش طنز و شعر جدی چندان اتفاق عجیبی نیست؛ چراکه برای مثال استاد محمد سلمانی که بدون شک یکی از بزرگ‌ترین غزلسرایان کشور است، در کنار غزل دز حوزه طنز نیز فعالیت دارد یا برای شفاف شدن بیشتر می‌توان به شاعران دیگری مانند سعید بیابانکی،‌ ناصر فیض و رحیم رسولی اشاره کرد که چنین وضعیتی دارند.
 
وی ادامه داد:‌ با این حال چند وقت پیش در صفحه اینستاگرامم یک نظرسنجی گذاشتم تا ببینم که مخاطبانم بیشتر شعرهای جدی من را می‌پسندند یا طنز و برای خودم خیلی جالب بود که درصد این دو تقریبا نزدیک به هم بود.
 
این ترانه‌سرا در توضح وضعیت امروز ترانه گفت:‌ به اعتقاد من ترانه با همه افت و خیزهایش بعد از آن دوره طلایی یعنی زمان فعالیت شهیار قنبری، جنتی عطایی و اردلان سرافراز وارد یک دوره سکوت شد اما با تلاش‌های افرادی مانند زنده‌یاد افشین یداللهی، روزبه بمانی، مونا برزویی، یغما گلرویی و افشین مقدم جان تازه‌ای گرفت و وارد دوره جدیدی شده است. ترانه‌ای که به شدت از دوگانگی زبان فاصله گرفته است و حرفش را خیلی روشن بیان می‌کند.
 
شاعر کتاب «بخند شیرین فرهاد» با اشاره به انواع ترانه گفت: ترانه دو نوع است، نوع اول ترانه‌ای است که روی ملودی نوشته می‌شود و کلمات را بدون آنکه به جمله توجه کنند در جای ملودی قرار می‌دهند و ارزش ادبی کار چندان اهمیتی ندارد. نوع دوم ترانه، شعر محاوره است که بدون ملودی نیز ارزشمند است و می‌توان بدون ملودی آن را خواند و لذت برد.

وی ادامه داد:‌ ما به هیچ عنوان نمی‌توانیم آثار دسته اول را با دسته دوم مقایسه کنیم اما دسته اول نیز ویژگی‌های خاص خودشان را دارند. به نظر من دسته اول مانند آدامس و دسته دوم شبیه به کباب می‌ماند؛ یعنی هر دو مفید و خوردنی هستند اما دسته اول ارزش غذایی ندارد.
 
قدیمی در پایان گفت:‌ در کنار همه مواردی که گفتم امروز ترانه‌سرایانی مانند روزبه بمانی، رستاک حلاج، اهورا ایمان و سیامک عباسی در کنار ترانه، خوانندگی را نیز به شکل جدی دنبال می‌کنند و توانسته‌اند ترانه قابل قبول را به گوش مخاطب برساند. در مجموع وضعیت خوب و قابل قبولی را در حوزه ترانه شاهد هستیم و بچه‌های دهه 60 و 70 با قدرت ترانه را دنبال می‌کنند.