این کتاب از قالبهای گوناگون شعری مانند، رباعی، غزل، دوبیتی، مثنوی، قصیده، نیمایی و اخوانی تشکیل شده است که این اشعار بدون تقسیمبندی در کنار هم آمدهاند. این کار شاید در کنار تنوعی که به مخاطب عادی میدهد برای مخاطب جدی شعر اذیت کننده باشد.
در ابتدای این کتاب و بعد از پیشگفتار، مصاحبه شکروی با یکی از رسانهها منتشر شده است که در نوع خود جدید و شاید عجیب باشد؛ چراکه در کمتر مجموعه شعری مصاحبه با شاعر اثر در ابتدای کتاب آمده است.
در یکی از آثار این کتاب میخوانیم:
«شنیدم ذره با خورشید میگفت
من و تو آفتاب مهرباریم
بگفتا لیک در دل هر دو دانیم
که از تاریکی خود شرمساریم!»
فضای شعرهای این کتاب به دلیل قالبهای مختلف، بسیار متنوع است و در آن شعرهای عاشقانه، اجتماعی و حتی شعرهایی درباره اشیاء دیده میشود.
شکروی، متولد 1343 و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی گرگان، عضو انجمن جلبکشناسی ایران، عضو هیئت تحریریه مجله تخصصی جلبکشناسی دانشگاه شهید بهشتی، رئیس مرکز نویسندگی خلاق جهاد دانشگاهی و صاحب آثار متعدد در زمینه جلبکشناسی، شعر و نگارش و ترجمه کتاب است.
نظر شما