خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- «تجربه پلبینی» تاریخی ناپیوسته از نبرد برای آزادی، نوشته مارتین براو با ترجمه فواد حبیبی از سوی نشر ققنوس منتشر شده است.

فواد حبیبی درباره این کتاب گفت: «تجربه پلبینی» ترکیب پویایی از تاریخ، فلسفه و مباحث متاخر راجع به امر سیاسی است و مانند بسیاری از کتاب‌ها در چارچوب‌های خشک و تعریف‌های آکادمیک از تاریخ، فلسفه و سیاست نمی‌گنجد. نویسنده مدعی است که این کتاب، تاریخی ناپیوسته از تلاش برای آزادی در تاریخ غرب است. او این حرکت‌های آزادی‌خواهی را از 494 قبل از میلاد، در روم باستان بررسی می‌کند.

این مترجم افزود: پلبین‌های رومی در اعتراض به روابط سلطه‌گرانه‌ای که در روم بر علیه آنها برقرار است، دست به یک عمل بدیع اعتراض‌آمیز می‌زنند. نویسنده از این عمل به عنوان «تجربه پلبینی» یاد می‌کند و می‌کوشد تا در طول تاریخ غرب به بازشناسی این تجربه در دوره‌های مختلف بپردازد و اما به دلیل این که این تجربه پیوسته نیست و امکان دارد در طول دویست سال، هیچ اثری از چنین عملی نباشد، آن را تاریخ ناپیوسته می‌نامد و این تاریخ ناپیوسته تا قرن نوزدهم، در پنج یا شش واقعه تاریخی بررسی شده است.

حبیبی گفت: برای بررسی معانی و دلالت‌های این عمل نیز از آرای 6 متفکر کمک می‌گیرد که مهم‌ترین‌شان ماکیاولی است که با تفسیرهای خاص فرانسوی‌ها در دوره‌های اخیر، به خصوص کلود لوفور و لویی آلتوسر به آراء ماکیاولی نگاه کرده است. به جز ماکیاولی، به آراء مونتسکیو، ویکو، بالانش و... توجه داشته است. از فلاسفه معاصر هم نظریات میشل فوکو و ژاک رانسیر را مبنا قرار داده است. البته در نسخه انگلیسی کتاب هم آمده که برخی از این فلاسفه چندان شناخته شده نیستند و نویسنده از بین اسناد به جا مانده، نگاه آن‌ها را بیرون کشیده است.

او توضیح داد: نویسنده می‌کوشد تا از «تجربه پلبینی» یک تعریف ارائه دهد و فرقش را با شورش‌های کور یا حرکت‌هایی که از بالا هدایت می‌شوند، بررسی کند. همچنین می‌کوشد تا علاوه بر تاریخ و فلسفه، در مفهوم سیاست هم به تعریف جدیدی برسد و مرزهای تلاقی این سه رشته دانشگاهی را به چالش می‌کشد و پیرو آن، بسیاری از باورهای سیاسی رایج یا نوع تاریخ‌نگاری مرسوم را هم به چالش می‌کشد.
 
مترجم در پیشگفتار این کتاب آورده است: سامان بخشیدن بهینه به حیات جمعی انسان‌ها در اجتماع و جامعه یکی از ساده‌ترین، دم‌دستی‌ترین و رایج‌ترین پاسخ‌هایی است که در پاسخ به پرسش سیاست چیست، عنوان می‌شود. اما چه چیز خاص انسانی در این میانه وجود دارد که هستی انسان را هویدا می‌کند؟  بعید می‌نماید که پاسخ چنین پرسشی را در پدیداری بیابیم که چیزی نیست مگر نسخه متکامل، ایدئولوژیک و متنوع ساماندهی حیات نزد جانوران اجتماعی. همچنین به شکل عینی نیز نمی‌توان امید چندانی داشته باشیم که پاسخ به این مساله را در تاریخی بیابیم که تا حد بسیاری برگردان واره تنازع بقا، قانون جنگل، سلطه، کشتار، خونریزی، نابرابری و بندگی به شمار می‌رود.