حسین طاهری در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اظهار کرد: اکثر سبک‌های مداحی تقریبا در قالب شعر محاوره است؛ اما ترانه نیست و از لحاظ مضمونی با آن تفاوت‌های بسیار زیادی دارد. البته این روزها شاهد پخش نوحه‌هایی در مجالس هستیم که کپی شده از ترانه‌ای است که قبلا توسط یک خواننده اجرا شده که به نظر من کار جالب و شایسته‌ای نیست؛ چراکه با خواندن نوحه با آن آهنگ خاطره‌ای در ذهن مخاطب زنده می‌شود که هیچ سنخیتی با اتفاقات روز عاشورا ندارد.
وی ادامه داد: از طرفی گاهی شاهد ایرادهای اولیه مثل وزن و قافیه نیز در سبک‌های مداحی هستیم و این مشکل به سادگی قابل حل است و البته به نظر من همه چیز به هوش مداحان برمی‌گردد که برای پیشرفت در حوزه مداحی باید شعرهای خوب برگزینند؛ چراکه در برخی از مواقع می‌توان با یک بیت شعر مثلا بیتی از محتشم کاشانی یک مجلس را زیرورو کرد.
این غزل‌سرا در توضیح وضعیت شعر آیینی گفت: برخی مداحان شعرهایی می‌خوانند که حتی نزدیک به شعر هم نیست. فردی که نوحه می‌نویسد باید تسلط کافی در شعر داشته باشد؛ یکی از مشکلات ما این است که در حوزه مداحی آهنگساز نداریم، به همین دلیل برخی از مداحان سراغ موزیک‌های پرطرفدار می‌روند و ملودی آنها را کپی‌برداری می‌کنند.
وی ادامه داد: مشکل دیگری که در شعرهای آیینی وجود دارد، عدم توجه به مضمون شعر است؛ چراکه عده‌ای احساساتی می‌شوند و اتفاقاتی را در شعر تعریف می‌کنند که وجود خارجی ندارد. باور کنید اگر شاعر شعر آیینی را از ته دل بنویسد از هر شعری عاشقانه‌تر می‌شود یا اگر به مضامینی مثل ظلم‌ستیزی و آزادگی توجه کند می‌تواند زیباترین شعر اجتماعی را بنویسد.
طاهری با اشاره به ظرفیت‌های شعر آیینی گفت: شعر عاشورایی تمام نشدنی است و هر شاعری می‌تواند درباره معشوقه آسمانی‌اش بنویسد و آن معشوقه آسمانی می‌تواند امام حسین(ع) باشد. شاعران نباید فقط به سراغ روضه بروند؛ آنها می‌توانند به راحتی اتفاقات امروزی را با اتفاقات عاشورا تلفیق کنند. شما مطمئن باشید وقتی واقعه عاشورا از 1400 سال پیش تا به امروز زنده مانده و هر روز پررنگ‌تر شده است، پس شعر عاشورایی نیز می‌تواند روز به روز پیشرفت کند.
وی ادامه داد: کودک‌کشی و ظلم هنوز در دنیا وجود دارد و چه عیبی دارد که شاعر به موضوع کودک‌کشی بپردازد و در کنار آن نگاهی نیز به واقعه کربلا داشته باشد. عاشورا یک اتفاق کلی است و آنقدر وسعت دارد که می‌توان به آن دریای بی‌کران گفت. بنابرین هرکس در حوزه شعر آیینی می‌تواند از آن قطره‌ای بردارد. به جز واقعه عاشوار وقایع دیگری مثل هجرت امام رضا(ع) از مدینه به ایران، صلح امام حسن(ع)، خانه‌نشینی امیرالمومنین(ع) و ... موضوعاتی هستند که حرف‌های زیادی برای گفتن دارند و هیچ وقت تکراری نمی‌شوند. یا برای مثال موضوع انتظار خیلی جا برای کارکردن دارد و شعرهای زیادی درباره آن می‌توان نوشت.
این شاعر آیینی در توضیح مطالعات یک شاعر آیینی اظهار کرد: تقریبا همه مردم ما با واقعه عاشورا آشنا هستند و داستان آن را می‌دانند اما کسی که می‌خواهد روایتی از آن را در قالب شعر بنویسد باید کتاب‌های زیادی بخواند و در شعر به کمک اندیشه، تخیل و تصویر نگاه‌های متفاوتی را به ما نشان دهد. البته باید توجه داشته باشیم که کار نباید به افسانه‌سازی کشیده شود.
وی افزود: متاسفانه این روزها همه دوست دارند از یک پنجره به مسائل عاشورایی و آیینی نگاه کنند؛ برای مثال وقتی به یک کنگره شعری با موضوع حضرت زهرا (س) مراجعه می‌کنیم از 20 شعر خوانده شده 19 شعر آن به اتفاق سیلی‌خوردن حضرت زهرا(س)، ماجرای در و کوچه مربوط است و کمتر کسی نگاه جدیدی به این موضوع دارد. در مجموع باید گفت نوشتن شعر آیینی بسیار سخت و پرمسئولیت است.
وی در پایان اظهار کرد: به‌نظرم شاعرانی که مهر بچه‌‌شیعه بودن در شناسنامه آنها خورده است و خودشان نیز این را قلبا پذیرفته‌اند وظیفه دارند که در کنار نوشتن شعرهای عاشقانه، سیاسی و اجتماعی به شعر آیینی نیز بپردازند و عقایدشان را در شعر نشان بدهند. متاسفانه برخی از شاعران مطرح ما از ترس از دست دادن مخاطبان از شعر آیینی فرار می‌کنند و می‌ترسند که با خواندن یا منتشر کردن شعر آیینی مخاطبان خود را از دست بدهند. این نگاه غلطی است که باید از اندیشه شاعران برداشته شود؛ چراکه یکی از وظایف شاعران شیعه زنده‌نگه‌داشتن یاد و خاطره اهل بیت است.
سه‌شنبه ۴ مهر ۱۳۹۶ - ۱۴:۲۰
نظر شما