ترکیه با ترجمهی آثار داستانی مو یان، نویسندهی چینی و برندهی نوبل ادبیات، میخواهد مناسبات فرهنگی و گردشگری دو کشور را گسترش دهد.
او گفته است از جشنوارهی بینالمللی ادبیات شانگهای میتوان به عنوان فرصتی برای معرفی نویسندگان ترک نگاه کرد و آثار آنها را به زبان چینی ترجمه کرد.
مو یان نویسندهی 62 سالهی چینی سال 2012 توانست به خاطر «رئالیسم خیرهکنندهای که قصههای مردمی و تاریخ را با زمان حال پیوند میدهد» برندهی جایزهی نوبل ادبیات شود. مهمترین اثر این نویسنده چینی رمان «ذرت سرخ» است که تاکنون به ترکی ترجمه نشده است.
آثار دیگری از این نویسندهی چینی به فارسی نیز ترجمه شده ولی تاکنون رمان «ذرت سرخ» به فارسی ترجمه نشده است.
تنها نویسنده ترک که برندهی نوبل ادبیات شده است اورهان پاموک است که آثار متعددی از او مانند «نام من سرخ»، «کتاب سیاه»، «مو قرمز» و «آقای جودت بیک و پسران» به فارسی ترجمه شده است. پاموک هفته گذشته در جریان دریافت جایزهی ادبی جوزپه تومازی دی لامپهدوزا در ایتالیا از وضعیت آزادی بیان در کشورش انتقاد کرد و گفت مطبوعات کشورش قربانی این وضعیت شدهاند.
او در سخنان کوتاهی گفته بود «ترکیه از فقدان آزادی بیان رنج میبرد و متأسفانه این وضعیت روی مطبوعات تأثیر میگذارد.»
به گفته پاموک، موضوعات حساس ویژهای مانند موضوع کُردها برای مطبوعات و رسانههای ترکیه وجود دارد.
جشنوارهی ادبیات شانگهای از سال 2003 میلادی هر سال به مدت ده روز با حضور دهها نویسنده از کشورهای مختلف برگزار میشود و به معرفی رمانها و آثار تازهی نویسندگان میپردازد.برگزارکنندگان این جشنوارهی ادبی در سالهای گذشته تلاش کردهاند برندگان جوایز معتبر ادبی مانند من بوکر و گنکور را به شانگهای بکشانند تا به آن رونق مضاعف ببخشند.
سرکنسول ترکیه در شانگهای گفته است از فرصت برگزاری این جشنوارهی ادبی میتوان برای معرفی نویسندگان ترک به شهروندان چینی استفاده کرد.
برخی از آثار پاموک در سالهای گذشته به زبان چینی نیز ترجمه شدهاند. بعد از اعلام اهدای جایزهی نوبل ادبیات به مو یان، برخی از نویسندگان چینی به تصمیم آکادمی نوبل در استکهلم اعتراض کردند و مو یان را به انفعال سیاسی و طرفداری از سانسور متهم کردند.
آکادمی نوبل در استکهلم به اعتراض نویسندگان چینی واکنش نشان داد و از سابقهی یان در ادبیات چین دفاع کرد.پتر انگلوند، سخنگوی آکادمی نوبل، در نامهای نوشت «هیچ وقت دیده نشده که مو یان سانسور در چین را تحسین کرده باشد. خود او گرفتار سانسور است. یان نویسندهای است که تصمیم گرفته در خود چین تاثیرگذار باشد. طبیعی است دامنه تاثیرگذاری او محدود باشد.»
نظر شما