به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، کتاب «گروه بی‌نام» با مقدمه دکتر عبدالله جاسبی و تدوین دکتر معصومه شکوری‌قهاری به بررسی تاریخچه یک گروه انقلابی در دوران پهلوی می‌پردازد.

از دهه 40 و 50 گروه‌های مبارز مخالف رژپم پهلوی شکل گرفت که بعضی از این گروه‌ها (گروه سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران، گروه فلسطین، توفان، آرمان خلق) به لحاظ عقیده و مسلک به پایگاه چپ تعلق داشتند و برخی دیگر مانند گروه حزب ملل اسلامی، هیات موتلفه اسلامی و... به عقاید اسلامی معتقد بودند که به مبارزه با رژیم شاه پرداختند. گروه بی نام از جمله تشکل‌های ضد رژیم بود که با انگیزه مبارزه مخفی و غیرعلنی با نفوذ در سیستم نظامی و نیروهای مسلح کشور از سوی عبدالله جاسبی و شهیدحسن آیت تاسیس شد.

کتاب در دو بخش «تاریخچه احزاب و گروه‌های مبارز با مشی مسلحانه در دهه 40 و 50 شمسی» و «تاریخ شفاهی گروه بی‌نام» تنظیم شده است.

پشت جلد کتاب با اشاره به اعضای گروه بی‌نام می‌خوانیم: «این تحقیقی است درباره گروهی از میان گروه‌های بی‌شمار فعال و مبارز با رژیم پهلوی. این گروه زیرزمینی بنا به علل امنیتی هیچ اسمی بر خود انتخاب نکرده، لذا «گروه بی‌نام» نامیده می‌شود. اعضای گروه مرکب از دانشجویان، دانشگاهیان، نظامیان و برخی صاحبان مشاغل آزاد بودند که برای رسیدن به آرمان‌های اسلامی وارد عرصه پرخطر مبارزه شدند و با حزم و احتیاط ستودنی به آگاهی‌بخشی و جذب نیرو، برای سرنگونی رژیم و پیروزی انقلاب اسلامی پرداختند.»

در سطوری از مقدمه دکتر جاسبی آمده است: «شرح سرگذشت گروه بی‌نام نه تنها فصلی از تاریخ انقلاب در کشورمان است که باید گشود، شنید و نقد کرد که بخشی از گنج نهفته در دانش شفاهی ماست. مضاف آنکه به ذائقه ایرانیان که همواره یاور مظلوم و ستایشگر قیام‌کنندگان بودند، داستان آنها پایدار خواهد ماند و خواهند درخشید تا شاید جام‌جمی که از بیگانگان طلب می‌شود و قهرمانانی که در عمق آمریکای لاتین، آسیا و آفریقا جستجو می‌شود، در سرداران خویش بیابیم و فراتر از یادی که در لفظ، آنها را در قله‌های درخشان تاریخ جای دهیم.»(ص13)
 
بخش نخست «تاریخچه احزاب و گروه‌های مبارز با مشی مسلحانه در دهه 40 و 50 شمسی» در معرفی گروه آمده است: «گروه بی‌نام از جمله گروه‌های مذهبی دهه 40 بود که با انگیزه مبارزه مخفی و غیرعلنی علیه رژیم پهلوی و مظاهر فساد شکل گرفت. پایگاه اصلی گروه بی‌نام در میان جوانان مذهبی و سیاسی ایجاد شد که در حال تحصیل در سال‌های آخر مقطع متوسطه و یا سال‌های ابتدایی دوران دانشگاه بودند. حضور در هیات‌های مذهبی از جمله «هیات متوسلین به علی بن موسی الرضا» مساجد جنوب تهران و محله‌های انقلابی نظیر پامنار، سرپولک و ... آنها را به عرصه سیاست نزدیک کرد.»(ص87)
 
مولف در گفتگوی تاریخ شفاهی با دکتر جاسبی درباره تاثیر مطالعات کتب مذهبی و تاریخی بر عملکرد اعضای گروه بی‌نام آورده است: «از آنجایی که مطالعه کتب تاریخی- سیاسی به ویژه تاریخ معاصر ایران و جهان و نیز شرح چگونگی قیام‌ها و انقلاب‌های بزرگ جهان در آگاهی بخشی و تنویر افکار نیروهای مبارز و انقلابی نقش به سزایی داشت، در سال‌های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و در جریان مبارزه با رژیم پهلوی فعالیت آموزشی و فرهنگی مساجد نیز گسترش یافته بود.»(ص123)
 
جاسبی درباره کمبود اسناد مکتوب در رابطه با فعالیت گروه بی‌نام می‌گوید: «قرار بود اصلا سند مکتوبی نداشته باشیم، چون این کار بسیار خطرناک بود و اگر نوشته‌ای به دست ساواک می‌افتاد می‌توانست ضربه‌ای کاری به این گروه بزند. لذا ما گفته بودیم، هیچ کس حق ندارد مواد چهارده‌گانه مرامنامه را در هیچ کجا بنویسد.»(ص152)
 
کتاب «گروه بی‌نام» با مقدمه دکترعبدالله جاسبی و تدوین دکترمعصومه شکوری‌قهاری در 388 صفحه، شمارگان دو هزار نسخه و به بهای 20 هزار تومان از سوی مرکز اسناد انقلاب اسلامی به چاپ رسیده است.