مصطفی رحماندوست،با انتقاد از مدیریت نشر سوره مهر گفت: متاسفانه به دلیل سوء مدیریت چاپ کتابهایم در سوره مهر پنج سال طول کشید. این وضعیت سبب میشود، نه تنها من بلکه دیگر نویسندگان هم دیگر تمایلی به چاپ آثارشان در سوره مهر نداشته باشند.
مصطفی رحماندوست در این نشست نسبت به دیر چاپ شدن آثارش در سوره مهر اظهار نارضایتی کرد و گفت: من تا چند سال پیش اصلاً به سوره مهر کتابی برای چاپ نمیدادم تا اینکه آقای دهقانی آمد و از من خواست آثارم را برای چاپ به سوره بدهم و من هم این کتابها را تحویل سوره مهر دادم اما متاسفانه به دلیل سوء مدیریت چاپ این کتابها پنج سال طول کشید. این مسئله سبب میشود نه تنها من بلکه دیگر نویسندگان هم دیگر تمایلی به چاپ آثارشان در سوره مهر نداشته باشند اما با این وجود از بخش هنری و گرافیک سوره مهر تشکر میکنم که کتابها را با کیفیت خوب و خوش آبورنگ درآورده است.
این شاعر و نویسنده درباره مجموعه «آن، ما، نباران» توضیح داد: وقتی بچه بودیم یکی از بازیهایمان مامانبازی بود و به شکل نمایش اجرا میکردیم. بر همین اساس همیشه به این فکر بودم نمایشنامههایی برای کودکان بنویسم تا بتوانند در خانه و در کنار پدر و مادرهایشان آن را اجرا کنند. بر این اساس سه نمایشنامه نوشتم و در مجلههای رشد منتشر کردم و خیلی مورد استقبال قرار گرفت و بسیاری گفتند ما این نمایشنامهها را در خانه و در مهدکودک اجرا کردیم. من تحت تاثیر قرار گرفتم و تعداد دیگری نمایشنامه نوشتم که کلاً شد هفت نمایشنامه و آنها را منتشر کردم.
وی درباره هدفش از تولید این مجموعه نیز گفت: میخواستم با این کار به صورت غیر مستقیم به کودکان بگویم که با هم دعوا نکنند و بدانند هر کسی ویژگیهای مثبت و منفی دارد و کسی بر دیگری برتری ندارد. در این کتابها به کودک آموزش داده میشود که یک فرد سوم بیطرف میتواند بین آنها قضاوت کند و مشکلها را حل کند. این نمایشنامهها را کودکان میتوانند در منزل و مهدکودکها با حداقل امکانات اجرا کنند.
به گفته رحماندوست نمایش مادر هنرهای دراماتیک است و قدرت خلاقه و اعتماد به نفس بر روی پای خود ایستادن به بچهها را میدهد، به آنها میآموزد زمانی که در حرف زدن گیر میکنند خودشان دیالوگ بسازند.
افسانه شعبان نژاد نیز درباره مجموعه «نی نیها» گفت: احساس کردم قصه منظوم در ادبیات کودک و خردسال ما خالی است و این در حالی است که در ادبیات کهن ما از قصه منظوم خیلی زیاد استفاده شده است.
همچنین افسون امینی در این نشست با بیان اینکه روی مبحث نمایشنامه برای گروه سنی خردسال یعنی بچههای سه تا شش سال بسیار کم کار شده است گفت: نمایشنامه ضمن اینکه شرایط قصه بودنش را دارد کودک را هم در جریان قصه شریک میکند.
این نویسنده با بیان اینکه قصه شیرینترین و ایمنترین صدایی است که به گوش کودک میرسد و ذهن کودک را به پرواز درمیآورد، درباره مجموعه «هاپول و گرگ و گله» گفت: در این مجموعه ما با قصه همیشگی گرگ و گله و هاپول روبهرو هستیم. معمولا در غالب قصهها سگ گله وظیفه نگهبانی و حفاظت از گله را به عهده دارد و قصهها با شیطنت یکی از برهها همراه است که بعد سگ گله در اواسط یا پایان داستان وارد میشود و باعث نجات گله از دست گرگ میشود ولی این بار شعباننژاد رویکرد متفاوتی در پیش گرفته است. این بار هاپول به دلیل اینکه میخوابد و بازیگوش و فراموش کار است به طور اتفاقی موفق میشود گله را از دست گرگ نجات دهد که این مسئله باعث ایجاد رگهای از طنز در دل قصه می شود و باعث خنده و نشاط گله میشود. هاپول به عنوان قهرمان داستان بیشتر مایه طنز و تمسخر گله است هر چند از جانب چوپان از همه جا بیخبر همان قهرمان است و مورد تشویق قرار میگیرد.
وی درباره مجموعه «آن، مان، نباران» نیز بیان کرد: قبل از هر چیز اسم این کتابها برایم بسیار جالب بود. اسمها به گونهای است که مخاطب کنجکاو میشود که چرا این اسم برای کتاب انتخاب شده است. همچنین اشعاری که در مجموعه مصطفی رحماندوست بود برایم بسیار جذاب بود و قافیههای خوبی در آن دیده میشد. این قافیهها کنار هم جذاب است. دوم اینکه هر کدام از این مجموعهها به بیان قصه صرف بسنده نکردهاند و یک آموزش پنهان در لایه زیرین قصهها وجود دارد و کودک بدون اینکه مستقیماً چیزی به او گفته شود تحت تاثیر قرار میگیرد.
این منتقد ادبی اضافه کرد: در مجموعه نی نیها و پریها با یک مجموعه قصه مواجه هستیم که دو تا دو تاست. در مجموعه «اجی مجی پری» قصه مدام دچار خراب کاری میشود و در آخر هم فرار میکند. در مجموعه پریها و نینیها هم در هر صفحه یک قصه آمده است. این بار پری قصه واقعا برای کمک میآید ولی از یک شخص ثالثی کمک میگیرد. دو جلدی بعدی این مجموعه به نام نی نیها و هلو هم به ماجرای ترس میپردازد.
امینی با بیان اینکه روایت داستانی این نمایشنامهها به صورت مناظره پیش میرود، بیان کرد: این مناظره بودن جذابیت کتاب را بیشتر میکند و دارای چند ویژگی است نخست اینکه کنجکاوی مخاطب را بر میانگیزد؛ اینها با هم مناظره میکنند. دوم اینکه برای طرح هر مسئله و سوالی که مخاطب دلش میخواهد مناسب است و این خود پیشبرنده است. در تمام این نمایشنامهها همیشه یک شخص سومی وجود دارد که به کمک افرادی که با هم مناظره میکند میرود. اگرچه پیامش مستقیم نیست اما همیشه به کودک میگوید پذیرنده باشد و زمانی که شخصی با نگاه سوم شخص چیزی را به او میگوید قبول کند. سوم اینکه روحیه جمعی داشته باشد. ما ایرانیها روحیه جمعی کار کردن نداریم ولی این کتابها روحیه جمعی کار کردن را در بچهها تقویت میکند تا با همدیگر نمایشنامه اجرا کنند. چهارم اینکه این نوع نمایشنامهها به کودک نظم و هماهنگی ویژهای میآموزند. پنجمین ویژگی نیز دو وجهی بودن نمایشنامه است که اگر نخواهد اجرا شود میتواند به صورت قصه هم خوانده شود.
سیاُمین نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران با شعار «یک کتاب بیشتر بخوانیم» و با ریاست سیدعباس صالحی از 13 تا 23 اردیبهشت در مجموعه نمایشگاهی شهر آفتاب میزبان علاقهمندان به کتاب و کتابخوانی خواهد بود.
نظر شما