«مسافر جمعه» نوشته سميه عالمي نسخه ديگري از همين رسانه است كه به ثبت هنرمندانه انقلاب اسلامي مبادرت كرده است. معمولاً در رمان‌هايي كه درباره انقلاب نوشته شده است، نويسنده به سرعت وارد اصل ماجرا مي‌شود و معمولاً رمان با شعارنويسي بر روي ديوارها و پخش اعلاميه آغاز مي‌شود، ولي «مسافر جمعه» از كمي دورتر شروع كرده است و قهرمان داستانش اميدوار به اصلاحات ارضي، در پي اين است كه مالک زمين كوچكي بشود و بتواند از زير بار سنگين سايه خوفناك ارباب دربيايد كه البته ناخواسته مرتكب قتل پيشكار ارباب مي‌شود و به بهانه خواستگاري از دختر خاله‌اش راهي شهر مي‌شود. رسول نماينده كشاورزان و روستاييان آن دوران است كه كم كم وارد ماجراهاي انقلاب مي‌شود و شاهد فاجعه فيضيه است.
«مسافر جمعه» توانسته است موقعيت زماني و مكاني روستاهاي پيش از انقلاب را به خوبي به تصوير بكشد. توانسته است آدم‌هاي حاشيه‌نشين شهر را معرفي كند. توانسته است نسل انقلابي و فعاليت‌هاي آن‌ها را در قالب كلمات به مخاطب نشان بدهد. سميه عالمي باحوصله شروع به نوشتن كرده است و از دغدغه‌هاي روستانشينان به واقعه تأثيرگذار فيضيه رسيده است.
ادبيات امروز ايران مي‌تواند همچون ادبيات كلاسيك جهان بادقت و حوصله، رماني در خور جايگاه مهم انقلاب براي تاريخ به يادگار بگذارد. كاري كه «ويكتور هوگو» در «بينوايان» كرده است. كاري كه بسياري از نويسندگان روس كرده‌اند و رمان‌هايشان در واقع ثبت هنرمندانه و روايي تاريخ مردم شان است.
در ادبيات ما هنوز جاي رماني درخشان و در خور نام بلند انقلاب خالي است، ولي نسل نوين نويسندگان اين مژده را به ما مي‌دهند كه مي‌توانيم اميدوار باشيم به زودي رماني خواهيم خواند كه مقطعي حساس از انقلاب را با جزييات و بدون قضاوت براي ما بازسازي كند. آن روز شايد خيلي نزديك نباشد، ولي مطمئناً خيلي هم دور نيست.
نظر شما